Foreverland, het twaalfde album van The Divine Comedy, bleek een grootse en zeer terechte herwaardering van de band rondom songschrijver/zanger Neil Hannon, de drijvende kracht achter de band. Met het wederom erg sterke nieuwe album Office Politics zal die herwaardering nog wel even voortduren.

Het alles onder eigen label doen heeft Hannon de vrijheid gegeven om volledig zijn eigen muzikale weg te gaan en die mogelijkheid pakt hij met Office Politics met beide handen gretig aan. Het is een album eigenlijk samengesteld uit twee verschillende projecten waarbij het ene gevuld was met het bekende ‘liedjes schrijven voor een nieuw album’ deel en de andere met een volledig instrumentaal elektronisch album. Hannon voelde tijdens het liedjesschrijfproces dat de elektronische songs er, met tekst eroverheen, prima bij zouden passen. En zo besloot hij dus te doen.

Met 16 songs is Office Politics een heerlijk vol album dat het volle muzikale spectrum van Hannon met veel nieuwe ideeën vergezeld ziet. Maar immer met die super geestige en ingenieuze tekstuele vondsten die zijn songs altijd al zo waanzinnig aantrekkelijk maken. Hoe kom je anders ook op titels als The Synthesiser Service Centre Super Summer Sale en Philip And Steve’s Furniture Removal Company, over de jonge jaren van Philip Glass en Steve Reich?

De teksten zijn al net zo rijk verwonderlijk. Hannon is een man die net zo hard in de volle tijdloze romantiek duikt als dat hij het heden beargumenteert. ‘That crazy algorithm has you in its sway, it’s making the decisions for you every day. You’re living in a prison of your own design, that crazy algorithm is making up your mind’, horen we hem in You’ll Never Work In This Town Again onder meer zingen.

Office Politics is mede zo’n heerlijk nieuw Divine Comedy album omdat het muzikaal zo alle kanten op stuitert. De perfecte albumopener, het lekker uptempo Queuejumper, is ongebreidelde en tijdloze Divine Comedy klasse. Een song zo slim en heerlijk optimistisch tegelijk zo briljant met strijkers in het tussenstuk opgezet dat je gelijk weer in optimale Divine Comedy stemming bent. Met de titeltrack duikt Hannon dan gelijk de elektronica in, al is die zo geweldig gelardeerd met die specifieke Divine Comedy elementen dat het allemaal volstrekt logisch klinkt.

Norman And Norma is dan weer vintage Divine Comedy. Het is een prachtig melodieuze song met zo’n wonderlijk slimme beeldende tekst en dito rijk arrangement. Absolutely Absolete sluit daar naadloos op aan. Melancholieke melodielijn en wederom een ijzersterk arrangement. Stevig glamrockend trekt Hannon daarna van leer in Infernal Machines om daarna weer net zo levenslustig te switcehn naar het ronduit geniale, met heerlijke Latijnse invloeden versneden, You’ll Never Work In This Town Again. Ronduit weergaloos hoe Hannon ook deze song weer opbouwt en de eerder genoemde tekst hierin verplaatst. Het is Hannon ‘on top of his game’. Luister toch eens hoe hij de ritmes naar een hogere wereld duwt ondertussen een wonderlijk mooi blaasarrangement en zoveel meer (bandeon, strijkers, texmex gitaar) toevoegt. Weergaloos.

Met het hilarische Psychological Evaluation en het wat vervreemdende The Synthesiser Service Centre Super Summer Sale verschuiven de songs vervolgens naar elektronisch compleet met oude vintage synths. Om dan met het heerlijk funky The Life and Soul Of The Party een ultieme tegendraadse indie clubhit ook maar even op de proppen te komen. Met A Feather In Your Cap, een lome ballad, lijkt Hannon ons dan even volledig in de zeik te nemen. Het klinkt als zo’n typische jaren 80 synth ballad die we allemaal verafschuwen maar natuurlijk geeft Hannon daar weer een vreemdsoortige geniale draai aan.

I’m A Stranger is dan weer zo’n tijdloze vintage Divine Comedy song waar we er nooit genoeg van kunnen hebben. Klassiek in opzet, prachtig gezongen, en subtiel en prachtig en rijk in het arrangement. Dark Days Are Here Again is een heerlijk dik en met gitaren zwaar aangezette song die dan met accordeon op een onverwacht moment weer de volledig andere kant opduikt. Als een ‘idea for a new sitcom’ ontstaan is ook Philip And Steve’s Furniture Removal Company, gelijk zo’n onvergetelijke Neil Hannon/Divine Comedy compositie. Briljant hoe Hannon het muzikale ideeëngoed van Glas en Reich op een volledig eigen manier een nieuwe invulling geeft.

Het drietal songs dat het album afsluit zijn vintage Divine Comedy. Opportunity’ Knox is wederom een erg mooie song van Hannon over Marilyn Monroe en Billy Bird (het geweldige Come Home Billy Bird nog vers van het album Absent Friends in het geheugen) en het aansluitende After The Lord Mayor’s Show zo’n vanuit de piano opgezette prachtsong waar Hannon een absolute meester in is. Luister toch weer eens naar de prachtige uitbouw in arrangement. When The Working Day Is Done, met zijn super sfeerrijke strijkarrangement, is de ideale melancholieke albumafsluiter. Prachtige tekst die het gegeven van de titel in een geheel ander daglicht zet.

Wat is het toch een rijkdom om een band als Divine Comedy te hebben. Een band die onder de bezielende leiding van meestersongschrijver Neil Hannon en zijn geniale geest in songs en arrangementen schrijven blijft verwennen met wonderbaarlijk mooie tegelijk immer verrassende albums. Office Politics is andermaal een uitstekend Divine Comedy album waar er, wat het mij aangaat, niet genoeg van gemaakt kunnen worden.

Het album zit als laatste uit de rij albums uit de catalogus, bijgesloten in de allesomvattende CD boxset Venus, Cupid, Folly and Time – Thirty Years of The Divine Comedy (2020). Met een extra album daarnaast met demoversies, alternate takes, songideeën en meer niet eerder uitgebracht materiaal. Er is helaas geen opnieuw uitgebrachte vinylversie van het album verschenen. De extra tracks zijn dus alleen via de opnieuw uitgebrachte versie van de CD, die ook zo in de boxset zit, uitgebracht.

Met een wederom 20 tracks tellende extra album, startend met Divine Comedy Ltd. die hilarisch, als een soort van Public Service Broadcasting track, als instrumental met daaroverheen gelegde gesproken teksten is opgezet. Where Have All The Milkmen Gone is, de titel gelijk, al net zo hilarisch met koorzang door Hannon opgezet. Take Your Drum is Hannon weer op de experimentele electronic toer met door de computer aangestuurde stem en erg grappig.

De alternate version van After The Lord Mayor’s Show duikt wederom een meer electronic kant op en geven de vele instrumentale lagen de klasse van de song wederom volledig weer. Prachtig gezongen ook. Het instrumentale Olivia, New Tron Song, thuis door Hannon in elkaar gezet, is een fijne novelty waarop fijne alternate versies van albumtracks Life And Soul Of The Party en You’ll Never Walk In This Town Again, in een heerlijk funky versie, op volgen. Wat een geweldige songs zijn dat toch. Al kan natuurlijk niets op tegen die overweldigende album versie van You’ll Never Walk In This Town Again.

Office Politics was het album waarop Hannon de synthesizers terug vond, zoals hij het zelf zei. The Erotic Dreams Of Andrea Palladio is daar weer zo’n fijne aanvulling op. Een sterke, echt anders dan op het reguliere album klinkende, demoversie van Absolute Obsolete volgt op.  Death and the Mellotron is wederom een mooie electronic sfeerschets die meer in de tachtiger jaren dan het nu ligt.

De demoversie van Dark Days Are Here Again, met een wel heel anders zingende Hannon is een fijn andere versie ook weer. De titel gelijk heeft The Berlin Airlift een futuristisch electronic karakter. Ook een eerste versie van Queuejumper heeft een electronic karakter, dat neigt naar vroege Depeche Mode en halverwege even lekker op de overdrive gaat.

Met de banjo als hoofdinstrument en zonder de electronic klanken die het origineel zo invloedrijk maakte, klinkt Pop Muzik van M ineens wel heel anders. Covers en The Divine Comedy zijn altijd een feest. Large Mellotron Collider is al net zo een door electronics en mellotron (!) overheersende exercitie als Death And The Mellotron. The Life and Soul of the Party in weer een andere alternate versie duikt de Dixieland op z’n Divine Comedy’s in. Erg prettig ook weer.

De elektronisch verkennende demoversie van Infernal Machines compleet met spoken word samples is al net zo fijn voor degenen die de albumversie kennen. Turning Japanese is dan weer zo’n waar-komt-nu-weer-vandaan Hannon song met een volslagen gestoorde tekst over naar Japanse muziek gestuurde electronics.

De demoversie van Norman And Norma, met puur gitaar, bas, drums, piano, openbaart dan wederom hoe sterk de song ook zo al is. Nordyland is wederom een electronic exercitie die Hannon ons niet wilde onthouden. De heerlijk bizarre aan Philip Glass en Steve Reich’s opgedragen ode Philip And Steve Furniture Removal Company krijgt in de alternate versie al net zoveel humor en klasse mee.

Erg mooi om met dit extra album de aanloop naar de officiële uitgave van Office Politics te horen. De vele song ideeën en instrumentale tracks die het album uiteindelijk niet haalden en hoe de songs zich naar het album toe vormden. De creatieve geest van Hannon fraai en optimaal in kaart gebracht.