Palomine, het legendarische debuutalbum van Bettie Serveert, is 30 jaar oud en krijgt dit jaar een welverdiende reissue. In het kader van de Revisionist History Series van Matador verschijnt de plaat op 23 juni van dit jaar op doorschijnend oranje vinyl, samen met de Brain-Tag 7-inch single die destijds ook bij de originele persing werd geleverd. Een mooie aanleiding voor een Bettie Serveert special dit voorjaar. Een special waarin alle albums van de groep, én voorloper De Artsen, een voor een zullen passeren.

Bettie Serveerts tiende studioalbum en opvolger van Pharmacy Of Love, Oh, Mayhem!, is weer een heerlijk energieke plaat geworden met een rauwe ongepolijste sound. Weinig stijlverandering, maar gewoon weer een ijzersterke en typische ‘Bettie’ plaat.

Opener Shake-Her begint meteen goed met pompende drums en teksten die je bijna meteen meezingt. Ook Mayhem knalt er lekker in met roffelende drums en raggende gitaren, maar de band haalt het tempo en de ‘drukte’ er tussendoor uit. Misschien is dit wel het beste nummer op de plaat.

De vocalen van Carol van Dyk zijn als altijd dik in orde en geven de nummers extra kracht. Ook de gitaarsolo’s en –effecten van Peter Visser (bijvoorbeeld in Tuf Skin) en de lekkere basriedels van Herman Bunskoeke (bijvoorbeeld op één van de beste nummers Sad Dog) maken deze band tot een absolute topper in de Nederlandse alternatieve muziekscene en dat na ruim 21 jaar dat de band inmiddels bestaat.

Het nummer Receiver stond in een rustige versie op het album van het In A Cabin With…-project Me & Stupid van Van Dyk en Visser. Bettie Serveert wist er een heerlijk ‘ragnummer’ van te maken. Hierna neemt de band wat gas terug, maar dit gaat de muzikanten ook prima af. Grappig is de titel iPromise, waarin de band inspeelt op de populaire producten van dat ene grote computermerk. De band gaat dus mee met de tijd en is met deze nieuwe topplaat wat ons betreft nog lang niet afgeschreven.

-Deze recensie verscheen oorspronkelijk op Written in Music op 11 januari 2013.