Natuurlijk zijn wij bij Written in Music allang met het fenomeen De Kift bekend. Niet voor niets staan we in 2019 uitgebreid bij deze alsmaar in beweging zijnde band stil. Met prachtige reportages, omvangrijke albumrecensies en een uitgebreid verslag van de bewonderenswaardige Orenmens expositie leggen we de aandacht specifiek op deze rauwe fanfarepunkers. Nu, een jaar later, voegen ze er met de indrukwekkende documentaire Water Wieg Me een nieuw hoofdstuk aan toe.

Op 4 april wijdt de NPO zijn uitzending van Het Uur Van De Wolf volledig aan het uit de Zaansteek afkomstige De Kift. Met hun moddervette klompen geaard in de vruchtbare kleigrond ontwikkelen ze zich in 30 jaar tijd als compromisloze punkers tot compromisloze podiumbeesten, die de benevelde concertpodia met gemak voor luxere theaterzalen omruilen. Ondanks de vernieuwingsdrang houden ze altijd binding met de fanfare achtergrond, sterker nog, het is tot hun handelsmerk uitgegroeid. De Kift is meer dan een vriendengroep die muziek maakt, de basis ligt op familiair terrein, en is in het eigenzinnige geluid terug te horen.

Ferry Heijne is een rondtrekkende troubadour met heimwee naar zijn geboortegrond. Een ontroerende verhalenverteller die gulzig als observator het gesprek aan gaat. Een bevlogen doorgeefluik. Verdriet doet pijn, maar verdriet moet tevens gedeeld worden. Zijn spelende makkers zwaaien hem uit; een laatste instrumentale groet en de reis wordt ingezet. Een muzikale ode aan de droefenis. Hoe mooi is het om van die prachtige waterrijke omgeving die Nederland te bieden heeft gebruik te maken. Uit tranen bestaande rivieren leiden de frontman van De Kift langs stillevende landschappen, met het bewegen van de golven als stoorzender. Overdag de door zonlicht veranderlijke natuur, laat in de avond de mechanische industriële duisternis.

Totaal onverwachts laat Ferry je in zijn persoonlijke verhaal binnen stappen, dat heel sterk aan De Kift gekoppeld is. Hoe openhartig en puur hij bij keyboardspeler Frank van den Bos over privézaken praat, getuigt van een vriendschap die veel dieper gaat dan het op plaat zetten van mooie vertellingen. Marathons aan studio uren en de nodige reistijd naar concertzalen verbindt en verbroedert. Voor mij het mooiste fragment in deze geweldige documentaire, die veel meer is dan een kijkje in het opnameproces van het actieve bandleven. Het is zo heftig hartverscheurend dat Ferry toestemming heeft gegeven om dit rakende breekpunt publiekelijk te delen. Niet een brok in de keel, maar een bak aan cement die nog harder binnen komt.

Water Wieg Me is een voedingsrijke inspiratiebron voor nieuw werk van De Kift. Gebogen over literaire puzzelstukjes zoekt Ferry naar de connecties tussen hedendaagse verhalen en vergeten eeuwenoude poëzie. De levenslessen die hierbij centraal staan vind je niet in de schoolboeken of studentenproza terug. Hoe verwerk je de meest afschuwelijkste gebeurtenissen in je bestaan? Of verwerk je ze juist nooit? De vraag staat niet zozeer centraal, maar het plaatsen van de emotie. Waarom? Tussen de regels door linken ze naar het naderende eindige. De dood als metgezel, welke zich als een Siamese tweeling over zijn broertje ontfermt; het leven.

Als geen ander vult Ferry die leegte met veel bombast op. Zijn podiumbewegingen tonen vergelijkingen met een sjamaan, die zich met geestenuitdrijving bezig houdt. In totale extase deelt hij dit met het publiek, maar vooral ontvangt hij van dat zelfde publiek zoveel energie terug. Hoe bijzonder is het om een kijkje in de studio te nemen, en getuige van een stukje opnameproces voor de twaalfde plaat te zijn. De ontspannen sfeer in te ademen en de interactie tussen de bandleden waar te nemen. Ook deze intieme kant van De Kift wordt mooi belicht.

Sinds ze samen met Douwe Dijkstra de Mexicaanse Gouden Palm voor de clip van Beguine binnenhalen, verbreden ze hun artistieke mogelijkheden met filmische invalshoeken. De eigen waarneming van de luisteraar wordt hierdoor wel beïnvloedt, maar het levert zoveel extra’s op, waardoor het allemaal kloppend is. Sanne Rovers brengt het allemaal machtig mooi bij Water Wieg Me in beeld. De stiltes worden met de bandleden in actie opgevuld. Als muzikant, of juist als kunstenaar, met die kenmerkende getekende schilderijen van Wim ter Weele. Daartussenin heel veel Zaanstreek en nog veel meer water.

Water Wieg Me wordt zaterdag 4 april om 23.05 uur uitgezonden op NPO 2.