×

Concert

16 maart 2019

Leuven Jazz 2019

Relaxte eerste vrijdag Leuven Jazz met B-Jazz en Whocat

Geschreven door: Dick Hovenga

Leuven Jazz heeft dit jaar een boordevolle programmering maar nadat we op de openingsavond al vijf concerten zagen bleek de eerste vrijdag van het festival een fijn relaxte. We pakten er weer twee mee deze avond.

b-jazz

Terwijl het de hele namiddag hoosde van de regen was het net even droog om niet door en door nat vanaf de fiets het fijne en immer sfeerrijke La Conserve binnen te komen. Het concert daar werd gespeeld door de studenten van de LUCA School of Arts die daar het 40-jarig jubileum van de B-Jazz Hoeillaart vierden. Ze speelden een set met de verschillende composities die over de 40 jaar in de programmering terug te vinden zijn.

Dus stukken van vele verschillende internationale componisten en een voornaam plekje voor de Belgische grootheden Toots Thielemans, Bert Joris en Philip Catherine. Waarvan de laatste, hoewel geblesseerd aan de arm door een val en met mitella ondersteund, ook zelf als supporter van de jonge muzikanten aanwezig was.

Altijd fijn om jonge muzikanten aan het werk te zien en jazz op hun eigen manier te horen en zien ontdekken. Natuurlijk is niet alles al sprankelend en vloeiend maar dat is ook niet het punt. Jonge muzikanten zien proberen het beste uit hun eigen spel te halen is mooi en biedt hoop voor de jazztoekomst.

Natuurlijk komt het handelen naar het vers geleerde soms wat statisch en iets te netjes over en waren er in het begin van de set nog wat meer schoonheidsfoutjes te ontdekken maar de bomvolle zaal (uitverkocht!) bracht een levendige sfeer en veel enthousiasme. Om er een van de muzikanten uit te lichten doen we dat graag met de jonge opvallende gitarist die met sprankelend spel zijn solo’s inkleurde en ook binnen de groep zijn stempel op de composities drukte.

whocat

Daarna was het bovenlangs (het industriecomplex zo buiten de stad gelegen blijft een zeer spannende) naar het Narrenschip gaan. Een heel coole en grote vintage winkel (waar wij vorig jaar al een geweldig optreden van drummers Karin Willems en Eric Thielemans zagen) waarbinnen vandaag Whocat, de fijne Brusselse band, hun Joyful Rebellion albumpresentatie gaf. De band rond zangeres/gitariste Sara Moonen bracht eerder reeds de EP Blueprints uit die op veel bijval kon rekenen.

De band speelde een gave set waarin de vele gevarieerde kleuren van hun muziek optimaal in naar buiten kwamen. De opzet van drums, (extra) percussie, contrabas, elektrische gitaar en zang mag dan aan jazz refereren de muziek treft net zo hard pop en alternative. Maar laten we vooral niet in genre gaan indelen. Whocat is een band die vele muzikale invloeden door zijn aderen heeft stromen en dat maakt ze juist zo interessant.

Joyful Rebellion klinkt (we hebben het album nog niet gehoord) als de gevarieerde plaat die we van Whocat kunnen verwachten. Van intiem, soms bijna verstild, tot aan stevig en lekker ritmisch en dan weer climax opbouwend. Het publiek (ook hier een volle bak) reageert prima op wat de band laat horen en krijgt in de geweldig spelende Benoit Minon er vanavond een nieuwe held bij. Een gitarist die de band met zijn gevarieerde spel heel veel extra’s geeft en de zang van Moonen een extra push.