×

Concert

27 maart 2019

Leuven Jazz 2019

Afsluitdag Leuven Jazz: Huiskamer concerten en STUKklapper

Geschreven door:

De afsluitdag van 10 dagen Leuven Jazz werd gevierd in de huiselijke kring met heel veel optredens op bescheiden plekken. En met een ware Belgische gitaarklapper in STUK als fijn verrassende afsluiter.

Wij kozen voor drie intieme concerten waarvoor we voor het eerste op de fiets naar het dichtbij gelegen, landelijke, Wijgmaal moesten. Een prachtige twintig minuten durende fietstocht langs het water met flink wat tegenwind, maar dat mocht het genot niet verdrukken.

nabou22

Voor het eerste concert, dat van tromboniste Nabou Claerhout en haar band, togen we naar woonzorgcentrum Wijgmaalbroek. Een wat bizarre plek. Maar omdat de huiskamer waar ze eerst zou spelen vrij snel uitverkocht raakte was deze grotere plek aan mooie uitkomst.

Het publiek, zowel afkomstig uit het zorgcentrum (een mooi muzikaal verzetje!) gemixt met jazzfans is dus van zeer diverse pluimage. Van slechthorende, hard pratende oudere vrouwen die al in het centrum wonen tot aan een grote groep hardcore Leuven jazz fans die speciaal langs gekomen zijn. En van super enthousiaste oudere in het zorgcentrum wonende jazzfans tot aan over het volume klagende bewoners. Een mooi gevarieerd gezelschap dus.

Ik zit achter een zeer enthousiaste, zeer stevige man in een rolstoel die het uitermate naar zijn zin heeft en de band lof toeroept en zijn goede vriend die gedurende het gehele concert met de handen over zijn oren zit. Achter mij zitten 3 vrouwelijke bewoners die ‘die jazz’ maar luid en moeilijk vinden. Perfecte omgeving voor nieuwe muziek dus.

Nabou en haar band, met daarin onder meer de super getalenteerde gitarist Roeland Celis, spelen een erg fijne set. Gezien de plek is het spannend om te zien dat de jonge band lekker zijn eigen gang gaat en het avontuur net zo hard inslaat (Celis lijkt al helemaal niets anders te willen) en de groove net zo gemakkelijk te zoeken.

De band heeft een lekker geluid. Nabou is een groot talent dat hoorbaar ook in Londen haar oren in de jazz heeft gelegd. Af en toe sijpelen er van die erg fijne tegen souljazz aanleunende grooves en arrangementen in hun avontuurlijk composities voorbij. Een debuut-ep hebben ze al opgenomen dus maar extra goed in de gaten houden dit Nabou. Ik kijk er in ieder geval naar uit.

Op de fiets terug naar Leuven belanden we bij het door ons zo geliefde La Conserve. De zaal is daar volledig uitverkocht voor een optreden van bassist Nicolas Thys (onder meer Taxiwars) en met gitaristen Tim Finouls en Roeland Celis (ja, inderdaad die alom aanwezige te gekke gitarist). Het trio speelt songs uit oude Hollywoodfilms.

nicolas

Normaliter in een vergrote bandversie met drums en sax, is dit trio opzet voor deze zondagmiddag zeer aangenaam. Heel laidback worden de songs (denk aan songs als het alom bekende Stardust) uitgebouwd met fijne solo’s van de gitaristen en Thys excellent spelend in het midden. Af en toe neemt Thys zelf de lead maar meestal laat hij beide gitaristen, mooi in gitaarklankkleur aan elkaar verbonden maar in spelopvatting compleet verschillend, de composities invullen. Het levert een mooi lome zondagmiddagopzet die zeker ook doet verlangen naar de grote bandbezetting.

Na de eetbreak is het vervolgens tijd voor de Franse gitarist Benjamin Sauzereau, die je misschien kunt kennen van Book of Air:Vvolk, het 18-koppige collectief dat onder de vlag van het immer verrassend Granvat valt. Vanavond speelt hij geheel alleen en verrast met een mooie avontuurlijke, soms lekker dwarse set. Vrijwel zonder effectpedalen vindt hij zijn weg in kale gitaarpartijen die verrassen en optimaal boeien.

Geheel iets anders is vervolgens de grootse afsluiting van Leuven Jazz met I H8 Camera ‘Super 9’, een ware Big Belgian All Star band, in STUK. Met Rudy Trouvé als bandleider/gitarist en zanger en drummer Teun Verbruggen als aanjager staat er een explosieve band op het podium. Stef Kamil Carlens op bas, Jef Mercelis achter de Korg MS10 en Matt Watts, Teuk Henri, Bruno Fevery, Elko Blijweert, Bjorn Eriksson allen op gitaar.

De muzikale opzet is duidelijk. Steeds wordt iemand anders aangewezen om met een lick, riff of melodie een song op te zetten en vanaf daar wordt het experiment en avontuur gezocht. Net zolang totdat de gehele band een ‘song’ heeft kunnen starten. Met de rijke denkbeelden van de muzikanten ontstaan er steeds weer verrassende improvisaties die in een ruwe vorm, dan weer swingend dan weer robuust, hun weg vinden. Maar wat wil je ook, met deze 6 gitaristen op het podium.

De drive om er iets fijns en prikkelends van te maken zit in alle muzikanten op het podium aanwezig ingebouwd en met Trouvé als aanjager komt de grote band al helemaal goed op gang. Het blijkt al snel een erg fijn slot van 10 dagen Leuven Jazz te zijn. Een overvolle editie die veel ruimte gaf om te ontdekken.

Foto Nicolas Thys: Michel Choffray