×

Concert

21 maart 2019

Leuven Jazz 2019

Imposante Vijay Iyer & Craig Taborn, grandioos Julian Lage Trio

Geschreven door: Dick Hovenga

Een wel heel dik programma vanavond met twee acts die ook op twee afzonderlijke avonden voor een volle zaal gezorgd zouden kunnen hebben. Maar aangezien dat niet zo is, tourschema’s van muzikanten zijn soms gewoonweg niet anders, gaan we gewoon dubbel genieten. Hoofd leeg en voor twee totaal verschillende optredens optimaal gaan.

taborn-iyer

Met het net verschenen The Transitory Poems werd het concert dat de twee toppianisten Vijay Iyer en Craig Taborn op 12 maart 2018 in de Concert Hall Of The Franz Liszt Academy Of Music in Boedapest gaven, door het grote ECM Records vastgelegd. De registratie is een buitenissige release: het avontuur en uitdaging spat zo ongeveer uit de groeven. Niets is voorspelbaar.

Het concert van de twee jazzgrootheden binnen de programmering van Leuven Jazz kon dus met spanning tegemoet worden gezien. En gelijk bij de eerste tonen van het concert wisten we dat we een al net zo interessant concert tegemoet konden gaan zien. Iyer en Taborn zijn er de mannen niet naar om het publiek gemakzuchtig te behagen. Zij nemen je veel liever mee op hun reis naar het onbekende. Dat maakt hun optredens en albums zo spannend.

De manier waarop ze hun virtuoze techniek en ongebreidelde enthousiasme in het ontdekken van nieuwe klanken vervlechten is ronduit imposant. In een setting waarbij de twee vleugels met de klankkasten naast elkaar, maar met de toetsenborden tegenover elkaar geplaatst op het podium zijn gezet, heb je goed zicht op wat de mannen doen. Vooral vanaf de balkons. Ongelooflijk hoe ze elkaar aanvoelen in welke kant ze al improviserend op gaan en hoe ze elkaar daar in opvullen. Juist soms ook dwars tegenin gaan om de ander op een ander muzikaal pad te brengen.

In intuïtief spel zijn deze mannen heer en meester en qua muzikaal gevoel kennen ze maar weinig gelijken. Het levert een concert op waarbij geduld beloond wordt en waar de ware pracht van hun spel, hoe minimaal dan weer dwars en wild, zich in fraaie lagen openbaart. Dit is bepaald geen concert om je vrienden in de jazz te introduceren, maar juist om je idee over jazz, natuurlijk het genre binnen de muziek dat hoort te schuren en te verrassen, weer opnieuw te definiëren. Het is een concert als een levensveranderende aangelegenheid.

lage

Dat de in New York wonende Julian Lage veel te weinig onze kant opkomt wordt ook vanavond weer duidelijk. Na een wat langere pauze om bij te komen van het concert van Iyer en Taborn (wat ook best even nodig is) komt Lage het podium op om met contrabassist Jorge Roeder en drummer Eric Doob gelijk de titeltrack van zijn nieuwe album in te zetten: Love Hurts, wat wij vooral kennen in de wereldberoemde uitvoering van Nazareth. Niet bepaald mijn favoriete track van het nieuwe album, om het maar netjes te zeggen. De track neigt Lage naar corny gitaarspel en is veel te behagend. Pas op het laatste moment van de interpretatie zet hij wat aan en door. Het blijkt de aanzet tot een set waarin Lage en zijn geweldig spelende trio vervolgens prima laten zien en horen waarom ze zo worden bejubeld.

Lage is een uitermate interessant gitarist omdat hij vrijwel kaal en onvervormd tot een fabuleus gitaargeluid komt. Gewoon ook op één gitaar de hele avond zijn nadrukkelijke gitaarspel speelt. De dynamiek die hij uit zijn gitaar haalt is buitengewoon. Hij gebruikt het volle arsenaal aan mogelijkheden om de snaren, maar zeker ook de gitaar als klankkast tot een gloedvol geheel te smeden en slaagt daar steeds wonderwel in. Roeder en Doob zijn de uitermate bekwame metgezellen.

Een fraaie bloemlezing uit zijn werk komt vanavond voorbij en zijn luisterrijke en diverse spel is een genot voor. Daar kan zelfs zijn laffe versie van Roy Orbison’s Crying, die net als het al net zo corny klinkende Love Hurts van zijn laatste album afkomstig is, maar weinig aan veranderen. Vooral ook omdat we daarvoor al veel te veel moois hebben gehoord.

Veel sneller en veel vaker terughalen die Lage.

Foto’s: Cyndi