×

Concert

19 maart 2019

Leuven Jazz 2019

Elina Duni en Rob Loft betoveren Stadsschouwburg

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: ECM, Edition Records

De eerste zondagavond van Leuven Jazz was voor Igloo Records die dit jaar hun 30 jubileum vieren. Stergast zou Philippe Catherine zijn. Zou, inderdaad. Enkele weken geleden viel Catherine echter lelijk met de fiets en hij moet zijn rechterarm nu twee weken in een mitella houden. Maar de rest van de band met Eric Legnini nu als leider en Lorenzo di Maio als (inval) gitarist wisten er zeker ook een feest van te maken.

elina-rob

Maar de avond werd eerst afgetrapt door een wel heel mooie traktatie. Zangeres Elina Duni en gitarist Rob Luft gaven een glansrijk optreden dat tot de mooiste van het festival gerekend zal gaan worden. Natuurlijk hebben zowel Loft (zijn debuut Riser werd twee jaar terug met heel veel lof binnengehaald) en zeker ook Duni, haar op ECM verschenen zesde album Partir bleek vorig jaar een ware schatkamer van haar talent, hun talenten ruimschoots bewezen. Gezamenlijk bleken ze ook echt de som der delen.

Wat een fascinerend spel weet Luft uit zijn gitaar te krijgen en wat aan fabelachtige techniek voor iemand die nog maar net 26 jaar oud is. En wat weet hij met behulp van pedalen een warm en breed geluid te creëren. Volledig in dienst van de songs maar met zijn spel net zo gemakkelijk de aandacht pakkend geeft hij Duni steeds perfect de ruimte.

Duni is en blijft een klasse apart. Ze heeft een stem die keihard raakt en optimaal boeit en is op het podium als een vis in het water. Ze gaat volledig op in de songs die ze zingt, alsof ze de rest van de wereld even helemaal vergeet. En samen met Loft komt haar zang en expressie nog mooier naar voren als dat ze zichzelf, zoals zovele van haar optredens, begeleid. De vrijheid geeft haar vocaal vleugels.

Duni en Luft samen is een ware muzikale traktatie die maar weinig gelijken kent. Een feest voor het oor om hen samen muziek te horen en zien maken. Het spelplezier spat ervan en als ze samen de diepte ingaan komen de prachtigste emoties los. Het is een gloedvol optreden dat schreeuwt naar een heel snel wederzien.

De reden dat ze samen op deze avond op het podium staan is het feit dat Luft kortgeleden een mooie vriendschap met Philippe Catherine heeft gekregen en dat zij samen Duni op het podium zouden begeleiden. Catherine is dol op Lufts spel en hoe mooi zou deze combinatie wel niet geweest zijn? igloo

Natuurlijk wordt Catherine ook na de pauze gemist in het concert dat het jubileum van Igloo Records, en ook enkele belangrijke albums van Catherine, in de schijnwerpers zet. Howel hij nog wel even het poium opkomt om de band aan het publiek voor te stellen. En wat is dat met Eric Legnini achter de vleugel, Antoine Pierre op drums, Thomas Bramerie op bas, Jean-Paul Estiévenart op trompet en (inval) gitarist Lorenzo di Maio een geweldige. Als een ode aan Jacques Pelzer opgedragen speelt de band een fraaie set waarbij di Maio waardig en bescheiden Catherine’s rol op zich neemt.

Hoe sterk is ook het spel van Pierre, die zich op jonge leeftijd bij Catherine’s band aansloot en nu al 10 jaar het vaste baken van de band is. En wat is het samenspel met de geweldige, en (terecht) internationaal zeer gewaardeerde, contrabassist Bramerie hecht en sterk. Geen wonder dus dat Legnini met rijk spel alle ruimte pakt die met deze strakke basis voor handen is.

Estiévenart is ook vanavond in deze band weer de klasse apart. Wat een strak en melodisch rijk spel speelt hij binnen de composities en hoe spannend en vervaarlijk onverwacht klinken zijn solo’s toch altijd. Alles wat hij doet is een feest voor het oor. Maar eigenlijk kunnen we dat over het gehele concert zeggen. Vijf topmuzikanten die met veel plezier een prachtige set spelen en daarbij het beste uit elkaar halen. Wij genoten er graag van mee.

Foto’s: Cees van de Ven