×

Concert

17 maart 2019

Leuven Jazz 2019

Een lome zaterdagavond in Leuven met LG Jazz Collective

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Igloo Records

Leuven Jazz 2019 bouwt rustig verder. De zaterdagavond lag de nadruk vooral op het concert van LG Collective in de fijne Appeltuin. Een plek die zich binnen het culturele en het Leuvense jazzleven natuurlijk allang heeft bewezen en zich immer op een groot en trouw publiek kan voorstaan.

Appeltuin blijft een heel fijne locatie. Bij binnenkomst oogt het als die gymzaal die voor het weekeinde is vrijgehouden voor concerten maar de warmte van de mensen die Appeltuinjazz organiseren en de fijne sfeer in de zaal, die altijd zalig vol zit, creëert een ideale jazzlocatie. Plus, en misschien wel meest belangrijk: het geluid is er altijd prima. Vrijwel onversterkt maar prachtige in balans.

Niet vreemd dus dat Appeltuinjazz al 10 jaar lang een stralend middelpunt binnen het Leuvense uitgaansleven is. Momenteel is er een mooie foto expositie van huisfotograaf Eric Malfait die 10 jaar Appeltuin mooi in beeld brengt.

lg-coll

LG Jazz Collective, de band rondom de zeer getalenteerde gitarist/componist Guillaume Vierset, komt vanavond in de ‘nieuwe’, extra grote, editie. Een bandeditie zoals ik deze nog niet eerder gezien heb. Met naast Vierset (gitaar), Alex Koo (toetsen), Jean-Paul Estiévenart (trompet), Steven Delannoye (tenor- & sopraansax), Rob Banken (altsax), Félix Zurstrassen (contrabas) en Antoine Pierre (drums). Het optreden staat in het teken van het nieuwe album Strange Deal.

Waar het nieuwe album mooi uitwaaiert in rijke composities is de sfeer op het podium vanavond echter wat lauw te noemen. Waar dat precies door komt is niet geheel duidelijk want de band speelt goed. Maar het concert stijgt niet op. Iets wat je bij deze band met jonge jazz grootheden wel steeds hoopt en eigenlijk ook verwacht. Zelfs als er oudere bekendere, dus goed doorspeelde, composities, van vorig album New Feel, voorbij komen gebeurt dat opvallend genoeg niet.

Even veren we op met een solo van Estiévenart die zoals (gelukkig) altijd onverwachte wegen inslaat en Pierre, zijn trouwe muzikale metgezel, gelijk met zich meetrekt. Dat is het moment waar even afgeweken wordt en de band haar klasse kan laten horen. Maar met de standaards vol bladmuziek voor zich en het volgens de lijnen spelen werkt deze muziek bepaald minder. Wat meer optredens en zekerheid zou een veel beter optreden gegeven hebben.

Affijn, snel maar weer gaan zien ook dit LG Collective. Met zoveel goede muziek en dito muzikanten zit hier natuurlijk veel meer in dan vanavond.