Een jaar kan niet beter beginnen dan met het Brussels Jazz Festival in Flagey in Brussel. Gelukkig weer terug in de 10 dagen structuur (wat hebben we dat gemist die afgelopen jaren!) is in 2024 het festival on full blow met wederom een heerlijk uitdagend en intrigerend programma. Met veel mooie jazznamen en veel ontdekkingen om naar uit te kijken.

De Brusselse pianist Casimir Liberski is deze editie Artist in Residence met drie zeer uiteenlopende ‘internationale’ projecten over de tien dagen. Wij zijn er natuurlijk dit jaar ook weer bij en pakken twee lange weekenden uit met uitgebreide verslagen.

De uitverkochte openingsavond in de grote Studio 4 met het Marcin Wasilewski Trio wilden we natuurlijk al gelijk niet missen en met een fantastische uitvoering van Glimmer of Hope, het pronkstuk van hun laatste album En Attendent, als concertopener weten we gelijk dat dit optreden zeer fraai moet gaan worden.

De souplesse in het pianospel van Wasilewski, het fabuleuze baswerk van Slawomir Kurkiewicz en het indringende drumspel van Michal Miśkiewicz maken de opening van het Brussels Jazz Festival gelijk tot een zeer bijzondere. Het is zonder twijfel de fluwelen aanslag van Wasilewski die dit trio zo super bijzonder maakt. De intensiteit van zijn spel en de manier waarop Kurkiewicz en Miśkiewicz hem daarin vinden blijft steeds weer wonderlijk mooi.

Het trio speelt vanavond een klinkende set die opgebouwd is rondom hun laatst verschenen trio-album En Attendent en het rond dezelfde tijd met de Amerikaanse saxofonist/jazzlegende Joe Lovano opgenomen album Arctic Riff. Een fraaie collectie composities als l’amour Fou, Fading Sorrow, hun versie van Riders on the Storm van de The Doors en het grandioze versie van de Goldberg variations van Johann Sebastian Bach passeren de rijke set.

Verrassend is ook dat ze de Tomasz Stanko klassieker My w.s.b Friend gelijk al als tweede stuk in de set spelen. Een geweldige versie ook. Tomasz Stanko, de legendarische Poolse trompettist, die dit trio muzikanten in hun tienerjaren als zijn vaste band oppakte en ze alle ruimte gaf om snel door te groeien. Ook het meesterlijke Austin, een klassieker in hun oeuvre afkomstig van hun album Spark of Life, hun samenwerking met de Zweedse saxofonist Joakim Milder, raakt weer volop.

Zowaar is daar met My Standard ineens ook een fantastische nieuwe compositie. Verrassend uptempo en intens. Er schijnt alweer genoeg materiaal te zijn om voor de zomer nog een nieuw album op te gaan nemen, terwijl er rond die periode ook nog een nieuw album met Joe Lovano op het releaseschema staat.

Dat het trio muzikanten reeds ruim 30 jaar met elkaar speelt is in alles te horen. Fantastisch op elkaar ingespeeld durven ze steeds verder te gaan in de mogelijkheden die de composities bieden. Intenser vooral, waardoor elk stuk nog dieper raakt. Tegelijkertijd heb ik het trio muzikanten nog nooit zo funky gehoord als in hun versie van Prince’s Diamonds and Pearls die ze vanavond als toegift spelen.

De song, die ze eerder opnamen voor hun tweede trio-album January, kent vanavond eigenlijk alleen herkenbaarheid in de entree met die zo herkenbare melodielijnen (zowel piano als bas) en ontspoort daarna in een heerlijk vrij en super groovy improvisatie. Wat een fascinerende verrukking!

Met Kurkiewicz en Miśkiewicz als swingende dragers pakt Wasilewski meesterlijk en avontuurlijk op met sterk ritmisch spel en laat nog maar weer eens horen waarom hij één van de belangrijkste pianisten uit de hedendaagse jazz is. En dit trio één van de meest bijzondere. Het optreden van vanavond behoort tot de beste openingsconcerten die het rijke festival over al die jaren heeft gekend. Fantastische opening!