Marcin Wasilewski Trio & Joe Lovano
Arctic Riff
Een bijzondere samenwerking mag die tussen het Poolse Marcin Wasilewski Trio en de Amerikaanse saxofonist Joe Lovano zeker genoemd worden. Het feit dat Lovano twee jaar terug bij ECM tekende, het label waarop Marcin Wasilewski Trio al jaren hun voornaamste werk op uitbrengt, zal de doorslag gegeven hebben. En het feit dat ze elkaar adoreren.
Het is voor het Marcin Wasilewski Trio het eerste album dat ze uitbrengen na het overlijden van trompettist Tomasz Stanko. Het was jazzlegende Stanko die het trio muzikanten, destijds op gemiddelde leeftijd van 16 jaar, oppikte en in 2001 als zijn nieuwe trio lanceerde. Hun albums en optredens behoren tot het beste dat de jazz in de jaren nul voortbracht. Ze gingen op eigen kracht verder en imponeerden met hun albums, zowel op eigen kracht als in samenwerking met Joakim Milder, en optredens, waaronder het vermaarde optreden op Jazz Middelheim, dat tevens op plaat werd vastgelegd.
Lovano verraste na vanaf 1990 zijn albums op Blue Note uitgebracht te hebben, vorig jaar met het mooie Trio Tapestry, zijn eerste album voor ECM. De sax-geweldenaar zag in het Wasilewski Trio een mooie mogelijkheid met zijn tweede ECM plaat en op alweer 67-jarige leeftijd, nog meer indruk te maken. En dat is, niet verrassend, natuurlijk ook optimaal gelukt.
Lovano is een gigant van een saxofonist. Het spel van de Amerikaan met Italiaanse roots, heeft vanaf de allereerste opnamen een weelderige daadkracht en avontuurlijkheid. Een machtige speler die meer dan eens heeft laten horen tot een uitzonderlijke jazz-league te behoren. Natuurlijk wordt hij, gevoerd door de muzikanten die hem muzikaal volledig snappen en weten waar hij naartoe wil, nog overweldigender.
Wasilewski is een uitzonderlijk pianist met een welhaast fluwelen aanslag. Een grootse kwaliteit die vooral in rustiger composities tot grote emotionele hoogten stijgt. Al net zo interessant zijn de avontuurlijke vrijheden die hij in zijn spel ligt als het tempo omhoog gaat. In contrabassist Slawomir Kurkiewicz en drummer Michal Miskiewicz heeft hij met elke optreden/elke plaat maar weer beter wordende ritme-tandem. Absolute Europese wereldtop.
Op Arctic Riff zoeken de mannen met elkaar het avontuur op. Wat met albumopener Glimmer Of Hope ingetogen sfeervol en vintage Wasilewski begint, pakt al snel over in prachtige vrijheid waarbij Lovano frontaal en levendiger dan ooit in het geluid zit. Mooi hoe de mannen elkaar muzikaal steeds vinden. Een flink aantal van de composities kwamen in gezamenlijke sfeer tot stand. Een teken dat de samenwerking een mooie uitlaatklep was. Daarnaast was het Waslilewski die een groot aantal composities schreef, Lovano één en er zijn twee interpretaties van de Carla Bley compositie Vashikar.
Arctic Riff drijft op avontuur. Composities als Cadenza, Arco, Stray Cat Walk en A Glimpse lijken vanuit de improvisatie te zijn ontstaan en hebben een vrijheid die verkwikkend fris en aangenaam dwars klinkt . De ruimte die de muzikanten elkaar in deze composities geven leidt tot verrukkelijke exercities die uitermate boeien en maar weer eens aangeven hoe technisch en emotioneel volledig spelend deze vier muzikanten zijn.
De bloedmooie ballad Fading Sorrow is zo’n briljante vintage Wasilewski met een prachtige melodie waarover Lovano exact het juist gevoel toevoegt. Typisch zo’n compositie ook die deze samenwerking volle glans geeft. Net als het ook door Wasilewski geschreven L’Amour Fou, met iets meer tempo maar net zo melodieus rijk en van weergaloos pianospel voorzien. Wat een fenomeen is die Wasilewski toch.
Ook Lovano laat op Arctic Riff nog maar weer eens horen hoe ongelooflijk goed hij de verschillende kanten van het jazzspectrum beheerst. Hoor hem dan weer heerlijk los gaan en alle vrijheid pakken die het trio achter hem geeft, dan weer in volle emotie in wonderlijk mooie, ronduit hartverwarmende, passages zoals in albumafsluiter Old Hat.
Natuurlijk ligt het voor de hand om deze samenwerking te vergelijken met die het trio eerder met Tomasz Stanko had, maar dat is oneerlijk. Ten eerste waren de mannen toen nog jong en minder muzikaal ervaren, ten tweede was Stanko één van de grote Europese jazzvernieuwers die, iets ouder geworden, een nieuwe vorm vond met het jonge trio. Lovano is een gevierde jazz saxofonist die eigenlijk alles al bewezen heeft. Het trio is nu muzikaal tot muzikale volwassenheid gegroeid.
Dat deze samenwerking zo geweldig werkt heeft alles te maken met de instelling van de muzikanten en de grote klasse die ze als muzikanten hebben. Het wederzijdse respect voor elkaar en het constante zoeken naar het avontuur die de jazz kan bieden, heeft de basis gelegd voor een prachtige samenwerking die een album heeft opgeleverd dat zowel Lovano als het Marcin Wasilewski Trio als geheel boven alle verwachtingen uit tilt. Arctic Riff is een weergaloos jazzalbum en verplichte kost voor een ieder die jazz in het hart meedraagt.