Een mooie aftrap is het op de eerste zondag van het festival, met Donder op het grote Studio 4 podium. Een fijne intieme setting met een even verstild als intiem concert. Een concert na een gezamenlijk brunch in de lobby trouwens.

Donder geeft immer interessante concerten. Niet alleen omdat Harrison Steingueldoir (piano), Casper Van De Velde (drums) en Stan Callewaert (contrabas) ook platen vol met verstilde muziek hebben opgenomen, maar ook omdat geen optreden van deze band volgens het normale procedé verloopt.

Voor het optreden van vandaag heeft zich violiste Clara Levy op het trio aangesloten en dat betekent nog meer avontuur. Hoe deze muzikanten het toch steeds flikken om zulke spannende muziek te maken weet ik niet, maar vol intrigerend is het. Zonder enige rem duiken ze immer volledig de verstilde diepte in waarin ze met bar weinig volle emoties pakken.

Het concert van vandaag is muziek die nog niet op plaat vastgelegd, dus kakelvers is. En wederom flikt Donder het om volledig te overtuigen. Vrijwel in het donker spelen de muzikanten een overtuigende anderhalf uur geïmproviseerde, spannend uitgesponnen, ingetogen muziek. Dan weer emotioneert de nieuwe muziek, dan weer prikkelt het, dan weer staat het er dwars op dan weer fraai melodieus. Immer intrigerend.

De late middag wordt op voorspraak van muzikaal wonder Dijf Sanders geopend door de Georgische zangeres en saz-speelster Ashiq Nargile. Sanders dook de laatste jaren diep de Georgische muziek in en vond Nargile als muzikaal orakel uit traditionele Georgische tijden.

Haar optreden deze middag is prikkelend met fantastisch saz-spel en met intense zang die heen en weer stuitert over de stembanden. Muziek die als introductie langzaam op je ingroeit maar op den duur ook wat distantie nodig heeft om op te nemen. De 70 minuten die ze speelt (waar een fijne 40 minuten op de planning stond) zijn dan ook veel te lang.

Sanders zelf pakt na de break gelijk geweldig door. Alsof hij door heeft dat het eerdere optreden even wat elektronische peper nodig heeft. Zijn optreden dat hijzelf vanachter de toetsen en elektronica en met muzikale vriend Simon Segers achter de percussie/drums doet snijdt vanaf het allereerste moment het hout vol.

Geen terughoudend in het spelen van de dikke composities die zijn laatste album Supra kent. In Studio 1 waar de sound altijd zo geweldig is en het podiumlicht bij dit concert al net zo bijzonder. De stukken van het album komen dus steeds prachtig binnen.

De mensen die een echt dubbelconcert hadden verwacht, de Georgische zangeres met Sanders en Segers als begeleiders, kregen terstond een hartverknettering toen Sanders in plaats daarvan aangaf een traditionele Georgische compositie had willen verelectroniseren. Daar uiteindelijk mee was gestopt toen dat niet echt lukte.

Vervolgens wel met die melodramatische Georgische toon erin maar een ware trancetrack geschreven en opgenomen had (!!). Een track die vervolgens ook speelde. Studio 1 knalde terstond uit zijn voegen.

Sanders en Segers heersten in de ‘kleine’ Studio 1 optimaal en blijken al vroeg volledig gelijk klaar voor de grote festivalzomer. Elk festival dat ze niet boekt begaat een dikke, dikke fout.