Depeche Mode: de definitieve werelddoorbraak met Violator
Maar weinig bands maken een transformatie van het formaat als bij Depeche Mode mee. Je kunt na zes albums natuurlijk moeilijk spreken van een volwassenwording maar duidelijk werd dat de band met het grote succes van Music For The Masses, die in een prachtige overdaad op 101 te zien en horen was, zichzelf opnieuw muzikaal wilde uitvinden. De langdurige samenwerking met Daniel Miller was met Music For The Masses al minder prominent geweest en de productionele hulp van David Bascombe daarna heel belangrijk maar de band zag ernaar uit om hun sound nog verder te definiëren.
Een eerste stap werd gemaakt doordat Martin Gore, de belangrijkste songwriter van de band, op aandringen van vooral Alan Wilder zijn demo’s minder compleet en af maakte. Voor Music For The Masses had hij de songs kant en klaar aangeleverd waardoor het meer een Gore-, met muzikale aankleding van de rest, dan een echt Depeche Mode-album was geworden. De tweede stap werd gemaakt door Mark Ellis, beter bekend als Flood, binnen te halen als producer. Ze kenden Flood al als engineer voor hun single Shake The Disease (1985) maar hij was de jaren daarna pas echt bekend geworden als producer van Nick Cave maar vooral ook door zijn werk voor electronic en industrial bands als Nine Inch Nails, Nitzer Ebb en Ministry. Hij bleek de ideale man om electronic naar heftige diepe sound te duwen. Juist deze combinatie leek de juiste reden hem binnen te halen en de Depeche Mode sound uit te diepen en te definiëren. Als side kick/engineer werd de fameuze dj Francois Kervorkian binnen gehaald.
Met een eerste opnamesessie periode in Milaan werd gelijk al Personal Jesus opgenomen en die song bleek de ideale herdefiniëring van de band nieuwe stijl te zijn. Ruwer, directer, rockier met een briljante onderlaag in synths. Maar omdat de band ook het succes wilde vieren wat hen ten deel gevallen was werd het credo ‘working hard, partying hard’ wat te letterlijk opgevat en werd na het feestverblijf in Milaan de ‘rust’ van de Puk Studio’s in het noorden van Denemarken opgezocht om echt aan het album te werken. Daar verliep het proces, zonder de afleiding, voorspoedig met een volop aanmoedigende Flood. De combinatie van de nieuwe manier van werken, het briljante songmateriaal met de creatieve input van Flood bracht de band naar een nieuwe muzikale dimensie.
En natuurlijk was daar ook Anton Corbijn, de man die je altijd weer nodig lijkt te hebben om met het coolste artwork en de meest fascinerende clips te komen. Hij maakte niet alleen de iconische hoes van Violator maar regisseerde ook de clips van de eerste twee singles. Met de geweldige grofkorrelige clip van Personal Jesus, geschoten in de Spaanse Madernas woestijn, waar ook de legendarische Sergio Leone spaghettiwesterns werden geschoten, kwam een wel heel coole Depeche Mode naar voren. Een fantastische binnenkomer van de nieuwe sound. De clip van Enjoy The Silence, de tweede single, bleek een iconische. De als koning gewapend met een strandstoel, door de prachtige landschappen rondtrekkende Gahan zit vanaf het allereerst moment op je netvlies en zal daar de rest van je leven niet meer van verdwijnen. De clips en de (band)foto’s van Corbijn hielpen de band aan een nieuw cool image waarbij electronic met een rockattitude perfect bij de band bleken te passen.
Violator betekende de definitieve werelddoorbraak. De audiovisuele liveregistratie 101 al had aangegeven dat Amerika helemaal Depeche Mode minded was maar met Violator werd die lijn wel heel majestueus opgetrokken. Bij een signeersessie voor Violator in Los Angeles kwam een onverwacht groot aantal van 20.000 (!!!) mensen aanzetten wat een gigantische chaos creëerde. Met Violator volgde nu ook eindelijk Europa optimaal. De zalen waar de band speelde werden plots veel groter en de singles en het album belanden in de hoogste regionen van de hitlijsten.