×

Artikel

12 juni 2017

Depeche Mode

Depeche Mode: de massa’s bereikt

Geschreven door: Edwin Hofman

Depeche Mode neemt in 1987 wat afstand van zijn industriële kant en kiest voor een transparanter, toegankelijker geluid. De band trekt echter bij vlagen nog steeds zwaarmoedige sferen op. Black Celebration had dan wel geen echt grote internationale hitsingles opgeleverd, het was wel het album waarmee Depeche Mode zijn status had geconsolideerd en in de VS definitief vaste voet aan de grond had gekregen. Een rigoreuze koerswijziging lijkt dan ook niet weer niet echt nodig.

De band neemt de nieuwe plaat op in Parijs. De rol van Daniel Miller is minder groot dan voorheen en de band werkt vooral samen met David Bascombe, hetgeen de atmosfeer in de studio absoluut ten goede komt. Music For The Masses is de titel van de plaat, een spottend commentaar op het feit dat de band nog steeds niet overal voor vol wordt aangezien. De muziek is echter allesbehalve voer voor een enorm publiek; de albumhoes, met de megafoon in lege landschappen bekrachtigt dat idee visueel.

Music For The Masses zal Depeche Mode qua populariteit echter tot ongekende hoogten doen stijgen. De plaat bereikt de Engelse top 10 en de Amerikaanse top 40. De albumrelease wordt voorafgegaan door de singles Strangelove en Never Let Me Down Again. In 1988 zullen Behind The Wheel en Little 15 volgen.

Depeche Mode heeft in 1987, 1988 goed in de smiezen wat er speelt in de dance en laat remixen maken door onder meer de Beatmasters, Bomb The Bass en Shep Pettibone. Het is het begin van een omvangrijke remix-discografie die met iedere volgende Depeche Mode-release flink zal uitdijen.

De pakkende, sfeerrijke electropop van de band, de naakte waarheid van Martin Gore’s teksten en de indringende, meeslepende zang van Dave Gahan raken bij meer en meer jongeren een gevoelige snaar. Geruggesteund door Amerikaanse college/alternative-radio en goed ogende clips in de hoogtijdagen van het MTV-tijdperk bouwt Depeche Mode een steeds grotere fanbasis op die, zonder dat de band het aanvankelijk door heeft, een enorme omvang begint aan te nemen.

Net als U2 richt de band het vizier steeds sterker op Amerika. Vooral daar zijn ‘the masses’ te vinden. Behind The Wheel krijgt een makeover in de vorm van Behind The Wheel / Route 66 en de band laat een film maken die geënt is op de Amerikaanse tournee van 1988: 101. De regie is in handen van niemand minder dan D.A. Pennebaker, bekend van onder meer de film over Monterey Pop en de clip bij Bob Dylans Subterranean Homesick Blues.

Depeche Mode speelt in Amerika in grote zalen en hallen maar pas bij het afsluitende concert op 18 juni, in de Pasadena Rose Bowl, blijkt pas echt hoe groot de band is geworden. Op dit concert, nummer 101 van de tournee, komen meer dan 60.000 mensen af. Een ongekend en legendarisch succes.