The Kinks bestaan zestig jaar. Opgericht in Muswell Hill, Noord-Londen, was de band al vanaf 1964 succesvol en in feite net zo relevant als The Beatles en The Rolling Stones. Niet in het minst omdat de songs van Ray Davies vaak gevatte, welsprekende en unieke commentaren op maatschappelijke en culturele ontwikkelingen waren. The Kinks konden tongue in cheek zijn maar ondertussen een bijtende boodschap brengen. Vanuit de R&B sloeg de groep al snel haar vleugels uit om zo tot bijzonder welsprekend en internationaal geliefd oeuvre te komen.

Eerder dit jaar werden we getrakteerd op de fijne jubileumverzamelaar The Journey Part 1. Dit najaar volgt het tweede en laatste deel van het retrospectief. The Journey blijkt al met al een veelomvattende en zeer bevredigende terugblik. De tientallen songs, in de bijsluiter voorzien van commentaar door Ray Davies, Dave Davies en Mick Avory, bestrijken op beide releases grofweg de eerste tien jaar van de band. Met andere woorden: al het werk na Soap Opera (1975) komt niet aan bod. Naar verluidt gaat dat in het kader van The Journey ook niet gebeuren. Hoewel de bloeitijd van de band natuurlijk in die eerste tien jaar lag, blijft er door deze opzet natuurlijk nog wel het nodige moois liggen. Wellicht dat deze sowieso wat onderbelichte periode ook nog een (compacter) overzicht kan krijgen in 2024.

The Journey Part 2 is net als zijn voorganger opgedeeld in vier segmenten die ieder een periode in het leven van ‘journeyman’ bestrijken en is als zodanig een soort coming of age terugblik. Deze trip down memory lane bevat muziek van de bekende albums Face to Face, The Kink Kontroversy, Something Else, The Village Green Preservation Society, Lola Versus Powerman and the Moneygoround, Muswell Hillbillies, Everybody’s in Show-Biz, Preservation Act 1 & 2 en Soap Opera. Ook heeft de band terecht een track toegevoegd van het soundtrackalbum Percy, uit 1971, te weten het mooie God’s Children.

Deze tweede release in de serie bevat zes nieuwe mixen van Ray Davies, waaronder songs van de rock-opera-albums Preservation Act 1 en 2 uit 1973 en 1974: Where Are They Now?, Artificial Man en Money Talks, dat eerder dit jaar al op het publiek werd losgelaten. Werden de Preservation platen destijds niet onverdeeld positief ontvangen, hier krijgen ze zeker ruimte en dat maakt The Journey 2 nog interessanter. De lekkere rockende single Preservation werd destijds pas opgenomen nadat de Preservation albums waren afgerond. De glamrock van die jaren beroerde ook de muziek van The Kinks, alhoewel deze single – het begin ervan – vooral Jimi Hendrix in herinnering bracht. De andere verse Ray Davies mixen betreffen niet eerder uitgebrachte live-opnamen uit 1975, gemaakt in het Londense theater New Victoria. Twee songs daarvan voeren terug naar het album Soap Opera. Zo komen de jaren 1973-1975, toen de band (en vooral Ray Davies) zich meer bezighield met rock-opera en musical en daar dus zeker commentaar op kreeg, ruim in beeld op The Journey Part 2. Het misstaat geenszins.

Natuurlijk is er ook ruimte voor de geheide hits, niet alleen om de bekendheid van deze collectie songs te verhogen, ook omdat er onder die hits gewoon veel songs van niveau zitten. Composities die de klasse van de band eens te meer onderstrepen, in dit geval met name Till the End of the Day, A Well Respected Man, Dedicated Follower of Fashion en Lola. En in de zomer van 1966 stootte Sunny Afternoon The Beatles’ Paperback Writer van de eerste plek. En werd Engeland ook nog eens wereldkampioen voetbal. Memorabele tijden.

Net als op The Journey Part 1 krijgt ook het solowerk van Dave Davies aandacht: Creeping Jean, Susannah’s Still Alive en Lincoln County zijn songs die, met de commentaren van de betrokkenen erbij, deze set extra verlevendigen. En zo trekt er weer veel moois voorbij op deze verzamelaar die net als zijn voorganger net even breder en dieper gaat dan het merendeel van de compilaties uit het verleden. De song over de Britse officier, David Watts, van die sterke en belangrijke plaat uit 1967, Something Else, blijft een fijne (en werd in 1978 nog gecoverd door The Jam). This Time Tomorrow, geschreven onderweg in het vliegtuig en oorspronkelijk uit 1970 (hier een alternate take, 2020 mix), is een prachtsong die terecht een plek krijgt. Monica komt van de klassieker The Village Green Preservation Society en valt op door de appetijtelijke drum en percussie. See My Friends was in 1965 een redelijke hit. De band had zich voor deze song laten inspireren tijdens geregelde bezoeken aan Indiase restaurants. Zo waren The Kinks een van de allereersten die met hun muziek Indiase sferen opriepen, in dit geval door een soort drone-effect op de gitaar te creëren.

Een song als het stemmige Rainy Day in June laat horen dat de band na 1965 serieus stappen in andere richtingen zette, iets wat de songs van de hier gepresenteerde albums uit de late jaren zestig alleen maar bekrachtigen. En de jaren zeventig zagen de band zowel theatraler als traditioneler worden, iets wat The Journey Part 2 ook mooi vastlegt. Alcohol van het gewaardeerde Muswell Hillbillies is een dranklied met accordeon en blazers, Holiday Romance is een klein, romantisch lied met een seaside feel en He’s Evil laat weer een warm, poprockend geluid horen.

The Journey Part 2 is net zo geslaagd als het eerste deel. Voor de betrokkenen was het compileren sowieso een mooie ervaring. Vooral voor songsmid Ray Davies betekende het ook een flinke innerlijke reis: ‘I thought I knew everything about my songs until I was given the opportunity to put this record together. The new sequencing has enabled us to show the ‘big picture’ and give a more insightful back story about how our music evolved’, aldus Davies. ‘I learned a lot about myself in putting this together.’