Met een nieuw album op zak, het volgende week vrijdag uit te komen Suite for Max Brown, kwam gitarist Jeff Parker met zijn band alvast langs in Flagey om zijn tour af te trappen. Een mooie tour die hem via Nederland door vele plekken in Europa brengt. Het werd een indrukwekkende voorstelronde. MDCIII mochten de avond beëindigen en deden dat in stijl: donker, schurend en knallend. Natuurlijk zat daar het Variations on Bitches Brew concert van Antoine Pierre’s Urbex tussendoor, een buitenissig goed concert waar we maar even een apart artikel aan hebben gewijd.

Wij waren helemaal weg van The New Breed, Jeff Parkers eerste album voor het coole Chicago jazzlabel International Anthem, en mochten daarom alvast zijn nieuwe album, Suite for Max Brown, horen. En wat een geweldig album is dat weer. Op The New Breed vond Parker een wel interessante blend van jazz, hiphop en alternative, op Suite for Max Brown (een ode aan zijn  moeder) trekt hij die ingeslagen weg nog verder door.

De basis van zijn albums op International Anthem ligt in het samplen van muziek en deze binnen zijn composities een compleet nieuw leven geven. Voor zijn nieuwe album heeft hij vrijwel alleen zelf opgenomen muziek als basis voor zijn samples opgezet en daar dan weer nieuwe muziek op geschreven. Een soort van dubbelschrijfproces dus. Op album al verschrikkelijk interessant.

Op het podium heeft hij voor een andere opzet gekozen. Daar worden de composities van de beide albums als leidraad gebruikt om overheen te improviseren. Omdat Parker de albums vrijwel alleen maakt en pas later muzikanten vraagt om iets bij te dragen was het uitzien naar hoe dit met een band dus aanpakt.

Dat het optimaal werkt was vanavond goed te horen. Af en toe nog iets afwachtend, het was de eerste gig van de tour, maar bij vlagen echt verschrikkelijk mooi. De sfeer was loom, avontuurlijk, uitdagend en de muzikanten zaten volledig in hun spel. Parker heeft met Paul Bryan (bas), Jamire Williams (drums, effecten) en Josh Johnson (altsax, toetsen) en wel heel fijne jonge groep muzikanten bij zich die snappen waar Parker muzikaal hen naartoe wil bewegen.

De muzikanten werken met samples maar het is veel meer de sfeer en melodische structuren die ze oppakken en uitbouwen. De soms korte tracks van het album krijgen door de improvisaties, puur vanuit de instrumenten opgezet,  dus in een langere versie nu gespeeld, nog meer diepte en karakter. Parker, zelf zittend, speelt zijn fascinerende gitaarspel als de onbetwiste leider van de band en hoe mooi om te zien hoe comfortabel hij zich voelt te midden van zijn ijzersterke groep muzikanten. Dat gaat een heel mooie tour worden.

MDCIII had een feestje te vieren vanavond omdat het voorlopig even hun laatste optreden is. Na de MDCIII EP en het debuutalbum Dreamcatcher hebben ze uitbundig getoerd (we hebben de band op vele, vele plekken gezien) en vanaf nu gaan ze zich weer even op hun andere bands storten (nieuwe Nordmann plaat dan eindelijk?). We zullen dus weer even moeten wachten voordat saxofonist Mattias de Craene en drummers Simon Segers en Lennert Jacobs hun robuuste beats en knallende sax escapades weer op ons los kunnen laten.

Heerlijk toch hoe deze mannen donker een nieuwe dimensie geven en zwaar meer diepte. Hoe heerlijk roffelen de drums en giert de sax daar overheen dan weer naar haast transcendente hoogten trekken. Heftig, baldadig en uitermate vermakelijk, dat is wat MDCIII is en ook vanavond in een bomvolle lobby van Flagey smaakt het weer naar heel veel meer. Even wachten dus nu.

Foto’s: Olivier Lestoquoit (Jeff Parker & MCDIII)
& Cindy de Kuyper (Jeff Parker zwart-wit)