Het was een hartveroverende vrijdag in Flagey die reeds vroeg in de middag met het indrukwekkende Le Ravage d’Ali Baba begon en met het eerste Artists in Residence optreden van percussionist Antoine Pierre en zijn internationale gelegenheidsband Pierre / Redman / Legnini / Bareket een overweldigend hoogtepunt kende.

Het Piknik lunchconcert, het project Le Ravage d’Ali Baba, was gelijk een wel heel interessante aangelegenheid. Een project dat de wantoestanden in de vluchtelingenkampen van Noord-Frankrijk (vooral Calais) ter discussie stelt door middel van beelden en (niet in beeld gebrachte) interviews met volwassenen en kinderen. Indrukwekkende verhalen over langdurig reizen, soms op verschrikkelijk gevaarlijke manieren, in de hoop een beter leven te krijgen.

De geïmproviseerde muziek die onder de beelden zit wordt gespeeld door de twee drummers Elias Devoldere en Simon Plancke en de twee keyboardspelers Thijs Troch en Hendrik Lasure. Allen jonge muzikanten die in andere bands (John Ghost, SCHNTZL, HAST, Hypochrismutreefuzz, De Koffie van Morgen, Warm Bad) hun naam gemaakt hebben en met dit project een duidelijk politiek statement maken. Le Ravage d’Ali Baba is vooral een project van bewustwording over de ‘andere’ wereld, de wereld waar iedereen een oordeel over lijkt te hebben maar die niet (echt) kent.

De mannen hebben een indrukwekkend project samengesteld met muziek die intrigeert en verrassend veel lagen kent. Van jazz naar impressionistisch naar electronic en vele wegen daarnaartoe. Mooi hoe de beelden boven de band geprojecteerd, een wandelende jonge vrouw door het vluchtelingenkamp dan weer zwart beeld met de vertaalde tekst van de emotionele interviews, een nog dieper verhaal bij elkaar vertellen.

Le Ravage d’Ali Baba is een project dat optimaal door de Lage Landen zou moeten toeren om juist via muziek de aandacht op de problematiek van de vluchtelingenkampen te vestigen. Mensen er via de intrigerende muziek in te trekken. Bijna een noodzaak in een tegenwoordige wereld waar zovelen heel veel roepen, maar niet echt weten of willen weten.

De avond van deze derde festivaldag begint in Studio 1 met het Casimir Liberski Trio. We zagen het trio vorig jaar nog in de kerk (!) op Leuven Jazz met een wat dwarrelig geluid, vanavond speelt men in een zaal die het meest ideale jazzgeluid weet te creëren. Het is en blijft een genot om Liberksi te horen spelen. Niet vreemd dat de pianist ook in New York, zijn tijdelijke woonplaats van de laatste jaren, naam maakte. Zijn spel is divers, vloeiend, ritmisch en uitdagend en hebben steeds dat dwarse tonenspel waardoor je extra getriggered wordt. Mooi optreden.

Natuurlijk was er volop uitgekeken naar het eerste optreden van Artist in Residence Antoine Pierre. Hij kreeg anderhalf jaar geleden van Flagey jazzprogrammeur Maarten van Rousselt de vraag of hij Artist in Residence wilde zijn op deze editie en Pierre had gelijk 3 plannen klaar. Een daarvan was de mogelijkheid een internationale band samen te stellen met muzikanten die hij zeer lief heeft. Goede vrienden Or Bareket (contrabas) en Eric Legnini (piano) zeiden gelijk ja. Verrassend genoeg zei de internationaal gevierde en daardoor altijd zo vreselijk drukke Joshua Redman dat ook gelijk en zo ontstond er een ware jazzsuperband.

Er is niets van spanning bij de muzikanten te zien als ze het podium oplopen vanavond, opvallend genoeg. Maar twee dagen hebben ze met elkaar geoefend om de nieuwe composities van Pierre onder de knie te krijgen maar ze vuren gelijk met de eerste compositie af. Wat een geweldig (samen)spel en tjonge wat zet Redman gelijk weer een spetterende solo neer in die openingstrack. De buitensporige klasse van de man druipt er in volle glorie vanaf. De grootheid doet iedereen op het podium beter dan ooit spelen waardoor ze ook Redman weer optimaal motiveren om met nog betere solo’s op de proppen te komen.

Maar Pierre / Redman / Legnini / Bareket is wel degelijk de som der delen. De ijzersterke nieuwe composities van Pierre (wat groeit hij toch snoeihard muzikaal door!) laten plek voor geweldige solo’s die door de muzikanten gretig worden ingevuld. Baraket speelt een meer dan geweldig samenspel met Pierre en weet steeds weer met verrassende lijnen aan te komen die ook Legnini en Redman inspireren. Legnini is een wereld op zich. Prachtpianist met een geheel eigen benadering die altijd de avontuurlijke weg kiest als hij vrijuit mag en tegelijkertijd de fraaie basisklanken in samenspel vindt.

Redman is zoals reeds eerder gezegd de jazzheld die maar muzikaal blijft doorgroeien. Ik heb hem al zo vaak zien spelen en altijd daagt hij zichzelf optimaal uit. Niet bang om met een solo ernaast te gaan en met volle overtuiging weer opnieuw oppakken om het dan nog indrukwekkender door te zetten. Zijn spel is uitermate uitdagend en warm tegelijk. Wat een wonderbaarlijk groots fenomeen is die Redman toch.

Pierre is niet alleen een fantastische drummer maar vanavond de muzikaal architect achter de band. Wat een ongelooflijk puik drumspel heeft hij toch in zich en wat blijft hij zichzelf toch doorduwen naar nog beter. Knap van jazzprogrammeur van Rousselt dat hij juist Pierre op Brussels Jazz de belangrijke rol van Artist in Residence gaf. Hij wist dat Pierre die met twee handen zou aanpakken. Met deze wereldband zet hij nu overduidelijk zijn internationale stappen. Zijn composities voor deze band zijn nog sterker dan die hij al schrijft voor zijn geweldige band Urbex en in de handen van Legnini, Bareket en Redman groeien ze nog harder door. Dit zal het optreden blijken waardoor Pierre zich echt internationaal op de kaart heeft gezet: Pierre is van indrukwekkende internationale klasse.

Commander Spoon mag met een energieke set de avond in de lobby afsluiten. Dat hun mix van jazz, rock, pop, Braziliaans, Afrikaans en electronic er heerlijk inhakt is duidelijk te merken aan de supervolle lobby en met mensen die volop genieten. Pierre Spataro (sax), Samy Wallens (drums), Florent Jeunieaux (gitaar) en Fil Caporali (bas) maken er dan een dik feest van. Veel plezier op en voor het podium en een band die er echt heel veel zin in heeft maakt een heerlijk optreden. Ideale band om er op deze prachtvrijdag als afsluiter bij te hebben. Een optreden ook dat na het uitbrengen van EP’s de aandacht naar hun eerste album flink aanwakkert.

Foto’s: Cindy De Kuyper (Liberski & Pierre / Redman / Legnini / Bareket)
& Olivier Lestoquoit (Spoon)