Het brunchzondag in Flagey tijdens het Brussels Jazz festival is onderhand een waar fenomeen geworden. Altijd al lang van te voren uitverkocht. Doordat bekend werd dat Hoera. het concert zou verzorgen al helemaal. En daar is alle reden toe.

De (veel te) weinige concerten die de broers Stijn (drums/electronics) en Bert (gitaar/electronics) Cools en Dries Laheye (bas/electronics) zijn altijd bijzonder. De Granvat mentaliteit van de broers Cools gaat gewoonweg altijd de andere kant op en wat mogen we daar blij mee zijn. Vandaag is het podium van de grote zaal de plek om te zijn. Duidelijker: band en publiek samen op het hoofdpodium. De band achter de instrumenten en apparaten, publiek liggen en zittend op het podium daarachter/voor (het is maar hoe je het bekijkt).

De muziek die de mannen vandaag brengen heeft een basis in de opnamen die ze anderhalf jaar geleden maakten in Litouwen waarbij een 24-koppig koor de door het trio geschreven composities zong. Terug in België hakten de mannen deze opnamen in stukken om daarover weer nieuwe muziek te schrijven. De opnamen van het koor zijn nu de fraai sfeertoevoegende soundscapes die de nieuwe composities verrijken.

De samples hebben ze naar hun eigen hand gezet, en ieder van hen bespeelt de samples op zijn eigen manier, Stijn speelt koren als hij over zijn snaredrum brusht en via midi pads, Dries via iPad en Bert via midi op gitaar en via een draaitafel. In het creatieproces zijn sommige nummers volledig gebleven, soms is het materiaal versnippert tot een geheel nieuwe compositie, en hoor je arrpegiators met stemmen of ambient pads met een stem als solist.

Zo fascinerend hoe deze drie mannen, met een podium in het donker, een uiterst intieme sfeer weten op te trekken die je even helemaal uit het hier en nu haalt. Die je laat dwalen door de mooiste landschappen en uitzicht biedt op de fraaiste vergezichten. Muziek die tegelijkertijd vervreemdt en verwarmt. Dan weer met folk als basis dan weer door electronic sounds gedreven brengen ze muziek die intrigeert en volslagen eigen is.

Prachtig hoe Bert met zijn gitaarspel de ruimtes zoekt waar ook iemand als Jakob Bro naar op zoek is. En daarbij met minimaal maar ruimtelijk spel een optimale warmte in sfeer creëert. Stijn speelt daar met immer subtiel spel, waarbij hij alles binnen zijn drumstel op een geheel nieuwe manier laat klinken, overheen. Dries is daarnaast met zijn fraaie warme basspel de ideale verbinder die soms ook de akoestische gitaar voor extra sfeerverhoging ter hand neemt.

Na de fascinerende albums/projecten Pracht, Beestentijd en ≈ is het nieuwe project Jaunu gedoopt. Jaunu niet zo zeer als de naam van het koor waar ze mee samenwerkten (Jauna Muzika), maar meer als verwijzing naar het Litouwse woord jaunu wat jong betekent, als in: een frisse wind. Het is fascinerend hoe deze drie mannen steeds weer met hun originele ideeën tot de prachtigste muziek komen. Muziek die mensen bij elkaar brengt, het leven verwarmt en je volledig wegtrekt uit de koude en de door vele randzaken van de echte reden van leven afleidende wereld buiten. De zondagochtend van Brussels Jazz was een droomochtend. We mochten willen dat elke (zon)dag zo zou mogen beginnen.

Foto’s: Emilija Vinzanovaite