Het Südtirol Jazzfestival kent eigenlijk nooit echt een rustige start. Het is gelijk vol aan de bak en diep de muziek in en dat is precies wat dit festival zo aantrekkelijk maakt. Na een door oponthoud geplaagde reis naar Bolzano toe en spullen in het hotel droppen was de wandeling naar het Kapuzinerpark, het park waar sinds een aantal jaren de meeste concerten van het festival plaatsvinden, gelijk weer een heel fijne.

Bolzano is een prachtige stad met heel veel mooie en heel goed onderhouden gebouwen en dat combineert met een heerlijk relaxte sfeer. Het Kapuzinerpark ligt aan de rand van het centrum en is een bescheiden plek voor een uitdagend festival zoals dit. Zodat je, zoals het hoort, de geweldige wijn die hier geschonken wordt en het bier uit het glas kunt drinken. Dat dit een heerlijke extra is bij de uitdagende muziek die geboden wordt mag duidelijk zijn.

Festivalopener Juan Saiz gaat helaas door alle vervoersvertragingen aan me voorbij. Pas bij de tweede act van de avond, de samenvoeging van Kid Be Kid & Leïla Martial schuif ik aan. Een mooie combinatie, deze avontuurlijke muzikanten die op het podium volledig geïmproviseerde nieuwe songs maken.

Vanuit de piano door Martial opgezet en via de mixers van Kid Be Kid naar een nieuwe muzikale wereld getild, intrigeren de twee muzikanten met een spannende set waarbij ze halverwege de set ineens hand in hand frontaal op het podium beginnen te zingen en maar niet kunnen stoppen met het publiek ontroeren. Verrassingen als deze maken dist festival zo bijzonder.

Pic Tim Dickeson; 30-06-2023; Jo Wespel (guitar) Felix Henkelhausen (Bass) Max Santner (Drums)

Sinularia is typisch zo’n trio dat experimenteel losgaan tot hun vaste patroon heeft verweven. Heerlijk uitdagend van ingetogen naar straf over de top en weer terug via nog dwarser naar melodieus en meegaand. En dat allemaal in één song. Jazz die elektronica vol omarmt en daar een fascinerende nieuwe twist aan geeft.

Vooral het Britse trio Troyka rolde met hun albums Moxxy (2009) en Omithophobia (2015) en hun bizarre goede liveoptredens de mat uit voor bands als Sinularia. Trio’s die in een superenergieke stijl alles tussen rock, metal, jazz, alternative en elektronica tot een gierende mix in songs aan elkaar smeden. Fijn, dat uitdagende Simularia als afsluiter van de eerste avond.

Nou ja, eigenlijk was het trio dan in het Kapuzinerpark de afsluiter, maar was er door de organisatie op een plek drie kilometer buiten de stad ook nog een technoparty georganiseerd. Onder de naam Synergie werd er in een opslagruimte die al enige tijd leegstaat een lekker stevige portie techno gedraaid waarvan de openingstijd van 22:30 tot 05:00 mogelijkheid gaf om nog even lekker los te gaan. In de wetenschap dat er een druk programma in het weekend te verwachten staat haak ik even af.