In november 2021 werd Lucinda Williams in haar huis in Nashville door een hersenbloeding getroffen en werd een tijdje gehospitaliseerd. Gitaarspelen is er niet meer bij maar sinds het concert  in de zomer van 2021 met Jason Isbell heeft ze terug de weg naar het podium gevonden. Al vlug keerde ze ook terug naar de studio. Ondertussen is er ook een  boek uitgebracht, ‘Don’t Tell Anybody The Secrets’ verhaalt haar jeugdjaren en haar intrede in de muziekwereld en nu is er een nieuw album. Stories From A Rock’n Roll Heart komt na de voortreffelijke zesdelige reeks Lu’s Jukebox  met live in de studio ingespeelde odes aan Tom Petty, Dylan en een county- en soultribute aanzetten met nieuwwerk.

Evenals bij de voorganger Good Souls Better Angels  is er productionele ondersteuning van haar man Tom Overby, die componeerde enkele songs samen met Lucinda terwijl ook Travis Stephens, een snarenveteraan uit Nashville betrokken werd  bij het project Voor de opnamesessies in de studio werd weerom samengewerkt met Ray Kennedy die destijds betrokken was bij Car Wheels on a Gravel Road  en het recente Good Souls Better Angels. Naast vaste sideman op de concerten, gitarist Stuart Mathis werd ook pedalsteelman Doug Petitbone geëngageerd. Aangezien ze de songs niet meer kon voorspelen op haar gitaar was het voor Williams belangrijk dat ze op die vertrouwde muzikanten kon terugvallen.

“Let’s get the band together”, zingt Williams in het door rockende snarenriffs en warme orgelgloed van Reese Wynans gestuurde opener met brommende bas en welgemikte meppen op de drumvellen, de achtergrondzang is van Margo Price en Buddy Miller. In My New York Comeback, eveneens met inbreng van Jess Malin, duikt een notoire gast op Springsteen duikt samen met vrouw Patti Scialfa eveneens opduiken in het opwindende Rock’n Roll Heart, perfecte casting bij het thema.

Naast die meer energieke oprispingen zijn er dieper gravende, intense passages Last Call For The Truth en Juke Box zijn zo’n verhalen. “Going crazy with the sound of my own voice, going crazy if I don’t get out of this house”, een schrijnend relaas van een wanhopige eenzame ziel die in de bar om de hoek troost zoekt bij de liedjes van Muddy Waters en Patsy Cline op de Wurlitzer jukebox.

Na het op verzengend slidewerk gebouwde Stolen Moments, dat naar de betreurde Tom Petty refereert en het eerder aangehaalde Rock’n Roll Heart confronteert La Williams de luisteraar nog eens nadrukkelijk met de sombere zijde van haar muzikantenbestaan in een fel bijtend This Is Not My Town, over vervreemding en onvermijdelijke onthechting.

Hum’ Liquor vormt samen met het bluesy Where The Song Will Find Me en Never Gone Fade Away een opmerkelijk, troosteloos trio over verscheurende eenzaamheid gedebiteerd met die karakteristieke lusteloze zang, Lu is helemaal terug.