Mijn eerste muzikale ervaringen gaan terug tot ergens in jaren zestig. Overdag stond het transistorradiootje op de piratenzenders Radio Veronica en Nordsee afgestemd. ’s Nachts betekende de vaak stiekem beluisterde Radio Luxemburg een openbaring.

In de plaatselijke cinema Nova  pakte Brian met ‘Poinciana’ en ‘Give And Take’ de zusters van mijn vriend in. Wij raakten meer onder de indruk van de verrichtingen van  Jess & James and The JJBand en The Pebbles. Het begon al in het St.Gummarus college van Lier. Op de vaak pijnlijk confronterende ouderavonden vertelden verontwaardigde leraars “uw zoon is te veel met die ‘Beatlemuziek’ bezig. Afgezien van felicitaties van de leraar Nederlands naar aanleiding van een spreekbeurt over Bob Dylan en enkele opstelletjes zag het voltallige lerarencorps me liever vertrekken. Ik volgde hun advies en vertrok naar het verre Limburg, in de zomer van ’70. Op de weide van Jazz Bilzen., zag en hoorde ik naast  Badfinger, The Kinks, Arthur Conley… en werd met de ‘duivelse’ muziek van Black Sabbath, die‘Paranoid’ introduceerden, geconfronteerd. Dezelfde zomer heerste het hitsige ‘Sexmachine’ op de dansvloer van  de jeugdclubs. In het voorjaar van ’71 stond James Brown op de planken van de Arenahal in Deurne. In een wedstrijd muziekfragmenten herkennen op de radio, bemachtigde ik twee tickets. Het avondconcert was taboe, gelukkig was er een matineevoorstelling gepland. Zo aanschouwde ik de ‘Hardest Working Man In Showbizz’. Ook de concerten van  Creedence Clearwater met Tony Joe White in het voorprogramma blijven onvergetelijk. De zuurverdiende platencollectie groeide ondertussen sterk aan met een  gekregen collectie Stax- en Atlantic singles.In het plaatselijke café ’t Rood Licht’vonden we naast de gestroomlijnde Motown-catalogus de rauwe soul van Wilson Pickett en Joe Tex op de Rowe AMI machine. Een nooit eindigende zoektocht was begonnen. In het Antwerpse Sportpaleis bezocht ik concerten van The Rolling Stones en Eric Clapton. De authentieke zwarte blues ontdekte ik in Turnhout waar ik ondertussen school liep. Zo herinner ik me nog levendig Freddie King. Dat was het eerste concert dat ik samen met mijn toenmalig lief bezocht. Meer dan veertig jaar later nog steeds mijn levensgezellin en muze. In haar platencollectie bespeurde ik destijds naast de evidente Beatles, Stones en Dylan Peter Green’s Fleetwood Mac, James Brown en… Tony Joe White, dat kon geen toeval zijn.

Ondertussen begon ik een beetje over muziek te schrijven in schoolkrantjes en dergelijke. Later volgen opdrachten op de cultuurpagina’s van de Rode Vaan, De Groenen en Markant. Vrij snel stapte ik over naar ‘Gazet Van Antwerpen’ waarvoor ik jarenlang als freelancer blues en aanverwanten op de voet volgde. Sinds 1991 leverde ik kopij voor het ondertussen opgedoekte Nederlandse bluesmagazine Block en het afgelopen decennium voor Keys and Chords.

Favoriete genres?, naast authentieke soul, jazz , blues, country en singersongwriters hou ik van de meest uiteenlopende muziekjes als er maar originaliteit of bezieling, bij voorkeur de combinatie, in huist.