×

Recensie

Roots

20 april 2024

Chicago Mike Beck

Love it’s About Time

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Big Ugly Music

Love it’s About Time Mike Beck Chicago Mike Beck Roots 3.5 Chicago Mike Beck – Love it’s About Time Written in Music https://writteninmusic.com

Chicago Mike Beck  is ondertussen ruim vijftien jaar actief als muzikant en songwriter en brengt zijn songs solo, met het akoestische duo Big Eyed Beans From Venus of met Electric Beans, een uitgebreider meer eclectisch georiënteerde combo. Mike groeide op in de noordelijke voorstedelijk   gebied van Chicago waarhij naast blues met gospel, jazz en R&B en zowat alle mogelijke  mengvormen van die genres geconfronteerd werd.

Na enkele jaren in New Orleans verkaste hij terug naar Illinois in het  Carbondale ontdekte hij de authentieke bluegrasspickers die zijn gitaarspel in niet geringe mate beïnvloeden. Beck leefde een tijdje in onherbergzaam gebied in Utah om uiteindelijk terug te keren naar The Windy City. Omzwervingen die  bepalend zijn voor zijn muzikale ontwikkeling en het debuut Chicago Mike Beck illustreerde zijn veelzijdigheid.

De opvolger kwam grotendeels in  Nederland  tot stand, in Leeuwarden ondersteunden Nico Outhuijse en co producer Rick Meyer de opnamesessies. De gitaarpartijen van Meyer vormen een niet te onderschatten factor in het geheel.

“How the Hell Did I End Up Here ?” vraagt Mike Beck zich vertwijfeld af in het stevige openingsnummer, stevig verankerde ritmische basis ondersteunen de rauwe zang en dat resulteert in potige bluesrock van de opener. Het strakke Blues of the World wordt gekruid door de karakteristieke harmonicaspel van Sugar Blue, die ooit in Miss You van de Rolling Stones figureerde maar ook met Zappa en Dylan samenwerkte.

Becks diep grommende timbre wordt bovendien geflankeerd door gospelgetinte achtergrondzang van Nora O’Connor die eerder op Beck’s debuut figureerde maar ook met Mavis Staples en Neko Case in de studio gesignaleerd werd. In het jachtige, niet van humor gespeende I’ll Get There When I Get There  wordt voortgestuwd door flitsende boogiewoogie piano, weerom duikt die verschroeiende harmonica van Sugar Blue op.

Vehicle, het sterk door een strakke blazerssectie gekleurde nummer van Jim Peterik uit de vroege jaren zeventig, krijgt hier een niet onaardige reprise. De zwierige bluegrass klanken van Porch Swing werden opgenomen in Utah met co-auteur Franklin. ‘Fingers’ Curtis. Candy Bar Song  lijkt weggelopen uit  New Orleans. Na de met priemende gitaren gelardeerde bluesrocker It’s Only In It For Love komen we bij de tweede cover Sweet Virginia. Het van Exile On Mainstreet afkomstige Stonesnummer wordt met een respectvolle, nauwelijks afwijkende versie bedacht. Vervolgens krijgen we nog een licht bombastisch, lang uitgesponnen epos.

 



  1. How The Hell Did I End Up Here?!
  2. Blues of the World
  3. I’ll Get There When I Get There
  4. Vehicle
  5. (If) The Soup Is Good
  6. Porch Swing
  7. Candy Bar Song
  8. I’m Only In I For The Love
  9. Sweet Virginia
  10. The Last Hurrah