Op de cover wandelt een geheel in het zwart geklede man met hoed op een plein met gitaarkist richting van een modernistisch gebouw. Het is het Opera House in Oslo, de zwart wit foto versterkt dit sobere beeld, Torgeir Waldemar gaf er in 2022 een concert, twee jaar na het uitbrengen van zijn recentste werkstuk Love. Is er een nieuwe langspeler, dit keer geen studioalbum maar een liveregistratie. De Noorse troubadour kan daarbij op de hulp van een uitgebreide cast met doorgewinterde muzikanten uit Scandinavië. Naast producer Anders Moller die samen met bassist Daniel Henriksen de ritmetandem vormt, wort Waldemar ondersteund door intimi zoals Ole-Henrik Moe, die subtiel blazerswerk verzorgt en  ook Kristine Marie Aasvag  maakt samen met gereputeerde vocalisten haar opwachting.

Met Take Me Home komen na een intro met sfeervol snarengespin gevuld in de duistere wereld van Waldemar, Tuva Syvertsen flankeert de zang. Het eveneens uit het titelloze debuut afkomstige Mystery Song duikt op vanuit een ijl rag van snarenspin met verfijnde elektrische bijdragen en pedalsteel, een prachtig zangkoor op de achtergrond maakt de naar de Westcoast refererende passage compleet.

Het met kampvuurharmonica en orgel ingezette Soul on a String bloeit even open om uiteindelijk na ruim acht minuten uit te sterven. Na het ingetogen, eveneens uit No Offending Borders geplukte Island Bliss trekt het weemoedige op bitterzoete strijkers gebouwde duet met Charlotte Qvalle Talent For Love onze aandacht.

De uitgebreide selectie van het oudere, meer folkgetinte werk die volgt zal ongetwijfeld de fans van het eerste uur plezieren. Het recentere  meer uitbundige met elektrisch versterkt snarenwerk aangedreven Leaf in The Wind toont de muzikale en creatieve evolutie die Waldemar doormaakte. Voor de afsluiter van die memorabele avond in de Noorse hoofdstad keert Waldemar terug naar de begindagen met een ingetogen, poëtisch Remedy, het blijft indrukwekkend.