Een prachtige nieuwe zaal, de New Century Hall genaamd, was de plek waar Manchester trompettist Matthew Halsall en zijn band voor de tweede keer in een half jaar een uitverkocht concert gaven. Met diens laatste album An Ever Changing View en de Bring Sparkling Light EP als basis werd het een wederom een luisterrijke avond.

Het is alweer tien jaar geleden dat ik trompettist Matthew Halsall met zijn toenmalige band in zijn thuisstad Manchester zag spelen. Het was het moment dat we V2.0, het meesterlijke tweede album van GoGo Penguin, Album van het Jaar hadden gemaakt en ik de band live aan het werk wilde zien. Zij openden een avond die gewijd was aan Gondwana Records, het label dat Halsall een paar jaar daarvoor had opgericht om zijn eigen muziek uit te kunnen brengen. Halsall sloot die avond zelf af.

Het was tevens het moment dat ik hem voor het eerst sprak over zijn label en zijn carrière, die een plotse spurt had gemaakt. Op de weg naar het interview zag ik zijn doorbraakalbum in de vorm van de vinylversie van Fletcher Moss Park in de etalage van het importante Piccadilly Records hangen. De trip down memory lane die ik tien jaar later al wandelend door de stad beleefde was de opmaak naar het concert in de stad.

Net als dat ik ze de laatste keer zag, op het Transition Festival in TivoliVredenburg in Utrecht, heeft de jonge nieuwe band waarmee Halsall zich sinds zijn voorlaatste album Salute to the Sun omringt, hem wat meer peper gegeven. Een interessante verandering in sound was ook optimaal op het meesterlijke An Ever Changing View en al helemaal op de Bring Sparkling Light EP aanwezig.

Vanavond is de set in tweeën opgesplitst en laten de muzikanten maar weer eens horen wat ze waard zijn en waarom die Leeds/Manchester jazzscene zo ontzettend interessant is. Startend met de titeltrack van hun laatste EP heeft het concert gelijk een heerlijke start.

Met een bloedmooi zaalgeluid en een uitstekend spelende band krijgen we voor de break al flink wat prachttracks voor geschoteld: An Ever Changing View, Calder Shapes, Mountains, Trees and Seas, Field of Vision, Jewels en Triangles in the Sky. Stukken allemaal afkomstig van zijn laatste album dus en een luisterrijke set aan composities.

Na de korte break keert de band terug voor Tracing Nature en Water Street (tevens de openingsstukken van An Ever Changing View), The Tide and the Moon (van de Bright Sparkling Light EP), The Sun in September (van doorbraakalbum Fletcher Moss Park), Colour Yes (van het gelijknamige album), Together (tevens van Colour Yes), The Eleventh Hour (van de Temple Within EP) en The Land Of (van Into Forever). Wederom een gloedvolle set aan stukken.

Matthew Halsall heeft met deze nieuwe band puur goud te pakken. De jonge muzikanten die hem omringen zijn de afgelopen jaren geweldig gegroeid en maken elke compositie beter. Halsall voelt zich relaxt en deze nieuwe band en geeft alle muzikanten meer aandacht dan zijn eigen spel en dat is heel fijn om te zien. Als Halsall dan wel een solo pakt is die volledig raak en vol emotie.

De band komt terug voor een meesterlijke versie van Finding My Way, tevens van Fletcher Moss Park, sowieso een hoogtepunt in het oeuvre van Halsall.

Dat New Century een aanwinst is binnen het podiumaanbod in Manchester wordt vanavond heel goed duidelijk. Wat een prachtig geluid heeft deze zaal en wat een goede vibe heeft het ook. Heel fijn ook om Halsall met zijn band ook weer eens voor een erg enthousiast thuispubliek te zien. Met nog een flink aantal festivaloptredens deze zomer voor de boeg lijkt de band weer heerlijk opgewarmd en in topvorm.