Met An Ever Changing View is Manchester trompettist Matthew Halsall alweer toe aan zijn tiende album. Een album waarbij de inspiratie voortvloeide uit zijn verblijf in eerst een opvallend architectonisch huis aan de zee in Noord-Wales en daarna een modernistisch huis in het hart van Northumberland. Midden in de natuur, ver van de stad, schreef hij de songs die het dichtst bij zijn hart liggen.

Elk moment dat je het idee hebt dat Halsall zijn spiritual jazzsound het verst heeft doorgetrokken komt hij met een album waarop hij dat nog wat verder doet. An Ever Changing View is de overtreffende trap van de sound die Halsall zo bijzonder maakt. De sound is opener dan ooit, de natuur en de rust die deze geeft gloeit er fraai in door en de band speelt fantastisch.

Waar zijn vorige album Salute To The Sun tevens een introductie was van zijn nieuwe band, na jarenlang met zijn zo vertrouwde Gondwana Orchestra gespeeld te hebben, heeft hij voor dit nieuwe album zowel zijn vaste liveband met Matt Cliffe (altsax, fluit), Livlu Gheorghe (Rhodes), Jack McCarthy (conga’s, percussie), Alan Taylor (drums), Maddie Herbert (harp) en Gavin Barras (bas) als gastmuzikanten als Chip Wickham (sopraansax), Alice Roberts (harp), Jasper Green (Rhodes), Sam Bell (conga’s, percussie) Chris Davies (vibrafoon) en Caitlin Lang (vocalen) uitgenodigd.

An Ever Changing View bevat niet alleen de mooiste composities die Halsall tot nu toe schreef, maar laat tevens de snelle groei van zijn jonge nieuwe band horen. Bij zijn live-optredens was de laatste jaren al te horen dat Halsall de muzikanten om hem heen veel ruimte, soms zelfs erg veel ruimte, geeft en dat is op dit nieuwe album niet anders.

De ritmesectie is belangrijker geworden, zitten steeds wat prominenter in de sound met (lome) groovy vibes. Maar juist ook vibrafoon en harp stelen soms even het totale geluid. Cliffe is met zijn fluitspel daar ook een ijzersterke factor in. Wat een geweldige speler is hij toch en wat is zijn spel toch steeds verrassend en weldadig.

Halsall zet met zijn steeds weer erg fraaie melodische trompet lijnen de bakens neer waar hij de andere muzikanten op door laat improviseren. Halsall is niet zozeer van het virtuoze soleren als dat hij een perfect sfeerschepper is, precies wat zijn composities steeds nodig hebben om optimaal te blijven boeien. Een echte bandleider dus, die exact snapt wat waar nodig is en de muzikanten om hem heen optimaal vertrouwt.

Dat zijn tijd in de natuur hem heel goed heeft gedaan laat An Ever Changing View optimaal horen. Het heeft hem de rust en inspiratie gegeven met zijn mooiste composities te komen en hemzelf en zijn band in de studio tot de hoogste hoogten te laten doorgroeien. Muziek die steeds weer prachtig in balans is en telkens weer optimaal ontroert.

De soulful spiritual jazz die Halsall maakt is onderhand een compleet eigen wereld op zich. Aan een weldadig oeuvre voegt hij nu met An Ever Changing View een waanzinnig mooi nieuw album toe. Voor nu mijn meest favoriete Matthew Halsall album zelfs en dat had ik echt niet zien aankomen.