We zijn er de afgelopen jaren eigenlijk altijd bij als de zomer aanvangt in Bolzano: Het Südtirol Jazzfestival Alto Adige is één van de meest avontuurlijke jazzfestivals van Europa met altijd verrassende muzikanten/bands en concerten op onverwachte locaties. En met concerten op verschillende tijden, dus geen doorloop van mensen om maar niets van een ander concert te hoeven missen. Südtirol Jazzfestival Alto Adige is een festival waar je je volledig kan concentreren op de concerten, daardoor ineens optimaal verrast kan worden door een concert waar je anders wellicht nooit naartoe was gegaan.

Dat deze editie van het festival ‘gewoon’ door kon gaan is een wonder. Tot eind april leek alles nog problematisch en leek Covid wederom de grote spelbreker te gaan worden. Exact waarom de editie van 2020 niet doorging. Maar de eerste week van mei werd alles ineens veel beter en durfde de festivalorganisatie het aan om volle bak vooruit te denken. De officiële uitnodiging volgde al snel en fan van het festival was de keus snel gemaakt natuurlijk.

En zo staan we op zaterdagavond (het festival startte op vrijdagavond) in het Kapuzinerpark in het hart van de stad. Aangekleed als een weelderige oldschool kermis met diverse kraampjes met eet- en drinkmogelijkheden (die hier in dit deel van Italië allebei natuurlijk uitstekend zijn!), veel lichtjes en een groot overdekt concertgedeelte. Sfeervol, overzichtelijk en intiem. De eerste band die op de avond speelt (20.00) is het collectief dat vrolijk Fatima Spar & The Freedom Fries heet.

Het gezelschap uit Wenen rond zangeres Spar heeft een internationaal karakter met muzikanten die zowel uit Oostenrijk als uit Hongarije, Amerika en Algerije komen en de muziek die de band maakt is al net zo internationaal divers. Ze drijven hun muziek door de rijke stromingen van de jazz en koppelen daar straffe invloeden van New Orleans, Afrika en de Balkan aan. Het levert een vrolijk allegaartje aan stijlen op die een feestelijke uitstraling op het publiek heeft.

Muzikaal goed gedaan en erg aanstekelijk in uitvoering en heerlijk als lichte start van een festival. Muzikaal niet zo diepgaand en, juist ook door die Balkaninvloeden, meer gemaakt om mensen aan het dansen te krijgen en dus wat minder geschikt als concert voor publiek op stoeltjes. Mooie gelegenheid om, met de muziek iets meer op de achtergrond, het terrein te verkennen, een glas koud Italiaanse bier of een glas heerlijke Noord-Italiaanse wijn te drinken of iets te eten. Allemaal overzichtelijk opgezet met heel redelijke prijzen ook.

De tweede act van de avond (21.30) is het Hongaarse duo met drummer Adam Marko en toetsenman Zsolt Kaltenecker. Het lekker uitdagend, soepel op elkaar inspelende duo, dat de grenzen van jazz opzoekt en in alle avontuurlijkheid improviserend flink wat meer indruk maakt dan de eerste act van de avond. Marko is een niet heel swingend spelende drummer, meer een jazzdrummer met een rockfeel. Kaltenecker drijft het duo langs wegen die een rockfeel goed kunnen gebruiken. Soms naar progrock kruipend en via sterke op- en uitbouw doorduwen.

Maar juist als Kaltenecker halverwege het optreden op de rem trapt en meer melodieus de rust opzoekt gebeurt wat je al enige tijd hoopt: het begint te sprankelen. Marko moet harder aan de bak en begint soepeler te spelen. Het duo pakt de rust om rustig en aanstekelijk weer op te bouwen en te zien waar ze echt indruk kunnen achterlaten. Interessant duo dat met Marko wel een wat te rockgeoriënteerde drummer heeft die graag volbouwt, maar in Kaltenecker een interessante toetsenman heeft.