Een wat rustigere dag binnen het festival voordat het afsluitende weekend weer alle concertremmen los gaan, biedt de mogelijkheid om even flink door te schrijven (iets wat bij zo’n druk programma bijna onmogelijk is) en ook de stad weer even te verkennen. Het concert in de bergen van het uit München afkomstige Fazer, ondanks de mooie trip en dito uitzicht, maar even overgeslagen. Zij spelen op de vrijdagmiddag ook weer in Bolzano.

Bolzano is een geweldige stad met een prachtig centrum. Het grote plein, met zijn iets hoger gelegen terrassen, de hoofdstraat daar net achter met zijn gedeeltelijk overdekte galerij, maar ook alle andere straten daar net omheen zijn erg mooi. Een klein maar opvallende markt, elke dag aanwezig, Overal ook Italiaanse koffieshops met de lekkerste koffie, barretjes en restaurants in overvloed.

Cultuur is hier ook in alle facetten aanwezig: Musea, concertzalen, platenwinkels, boekenwinkels. En natuurlijk daarnaast snelle kabelliften omhoog de bergen in om een uitgebreide wandeling te maken en de frisse bergenlucht flink in te ademen. En een rivier die strak door de stad heengaat met prachtige wandelpaden en ligweides om doorheen te wandelen of te liggen.

Natuurlijk is er ook altijd eind juni begin juli het Südtirol Jazzfestival Alto Adige dat wel een heel goede reden geeft hier naartoe te komen.

De donderdagavond is een feestelijke, voor alles en iedereen, avond met het de avond openende Orges & Ockus Rockus Band, de band rondom de Albanese gitarist/zanger Orges Toce, als eerste uitdaging. De band grossiert in een sound die ergens tussen de gypsy swing van Django Reinhardt, blues, balkan, reggae, rock en wat al niet meer, inhangt.

Het is een fijne mix voor een groot publiek maar boeit in het avontuurlijke aanbod wat het festival aanhangt, wat minder. Toce heeft een stoere uitstraling en een wat populaire aanpak in zijn teksten naar het publiek waar de saxofonist van de band juist een Kenny G stijl in kleding en haardracht heeft. Een wat bizarre mix. Naarmate het concert vordert pakt de band wat steviger door, wordt de sound meer rocky en haak ik langzaamaan af naar de bar. De wijn uit de regio is hier echt veel beter.

Het Italiaanse Mynd is heel wat beter te verteren daarna. Een band die vanuit hun jazzachtergrond nieuwe muzikale gronden aantipt en met een energieke set het publiek aan zich weet te binden. De band speelt net als hun voorgangers wat steviger wat helpt om het publiek iets eerder mee te slepen.

Met hulp van elektronica en gebruikmakend verbouwen ze hun muzikale structuren en laten hun muziek verglijden in mooie intermezzo’s waar, gezien van de kwaliteit van de muzikanten en de leeftijd die ze hebben, nog veel meer uit te halen valt van wat we nu al horen.