De singles van de afgelopen twee jaar en de ep Panic In Dublin van dit voorjaar deden zeker uitzien naar het debuutalbum van het Amsterdamse Queen’s Pleasure. Het gevolg van de vele teasers is wel dat Words To Live By, Suits To Die In niet meer zo veel nieuwe songs laat horen. Het kwartet, dat begon in 2016, heeft zijn impact in feite uitgesmeerd over twee jaar en zijn dadendrang niet samengebald in bijvoorbeeld een single en een debuutplaat.

Opener Niels is in ieder geval een aangename ontdekking: lekker stevig drumwerk met veel toms, vocalen die komen van een geagiteerde Jurre Otto én van fijne koortjes en met een puike ambient/noise break om de boel af te maken. De titeltrack is dan wel rustiger, aan ballads doet Queen’s Pleasure eigenlijk niet; ook deze song is robuust en mondt uit in een vurige gitaarsolo. Starlet is puntiger, hectischer. De band stuitert heftig en gooit er een lang tussenstuk in, maar de pop appeal verdwijnt nooit helemaal. Come Around is barokker, atmosferischer maar zwelt toch weer aan tot een doorleefde, slepende en rockende finale. Ook de finale, To Mirror, begint zacht om uiteindelijk flink uit te pakken. Hier zijn de eerste minuten echter lomer en zachtaardiger, soft-psychedelisch bijna.

Zo voegt Words To Live By, Suits To Die In zeker het nodige toe aan de tracks die we al eerder mochten horen, al is het niet zo dat de band met het album op een hoger plan belandt of nieuwe favorieten lanceert. Wel vormen de onbekende tracks prima bouwstenen tussen de singles, en daar zitten over het algemeen de meer in het oor springende songs bij.

De eigentijdse Britpop van Empty Occasion profiteert vooral van een pakkend refrein. Alex Sender is een song rijk aan ideeën en uiteenlopende sferen en daarmee een prikkelend hoogtepunt. Het is niet zo verbazingwekkend dat Big Boys Loan – over een gebrek aan seks – een van de populairste tracks is van de garage/indierockers: noisy en onontkoombaar; de band gaat alle frustratie te lijf en laat drie minuten lang niet los. Als het gas er later bij Sitter flink op gaat, hebben we een ander hoogtepunt te pakken: gloedvol, dynamisch en puntig, met een opener geluid. Hier laat Queen’s Pleasure zich van zijn beste kant horen.

De mix van garagerock en indierock is kenmerkend voor de band. Het zorgt voor veel adrenaline en bravoure maar de songs blijven relatief lichtvoetig. Daarnaast houden de heren oog voor experiment, creatieve impulsen en enkele geestverruimende passages. Vooralsnog levert deze cocktail aan smaken en stijlen prima albumwerk op en is de naam van Queen’s Pleasure nog steviger gevestigd.