Na het baanbrekende album Terrain, dat afgelopen mei verscheen, komt met Monument nu binnen één jaar een tweede album van het Londense Portico Quartet uit. Waar de ingetogen vergezichten van Terrain een impasse in de tijd verbeelden, klinkt Monument als een hoopvolle opening naar nieuwe tijden.

Monument is de meer directe, meer elektronisch gedreven kant van Portico Quartet en de tracks werden tegelijk met die van Terrain ontwikkeld. Door Covid en het ‘verplichte’ thuis zijn besloten songschrijvers Duncan Bellamy (drums/electronics) en Jack Wylie (sax/electronics) de ingetogen/ambient klanken van Terrain voorrang te geven en uit te bouwen om hun stemming op dat moment weer te geven.

Monument is de tegenhanger van Terrain en vertegenwoordigt de meer gedreven elektronische kant van Portico Quartet. Bellamy en Wylie omschreven de sound eerder als van een album dat tussen de gelijknamige derde en Art In The Age of Automation in had kunnen zitten. Maar daar doen ze zichzelf mee te kort. Monument is een album dat de muzikale groei van de band over de laatste jaren juist ook optimaal weergeeft.

Voor Monument werden er meer synthesizers en electronics gebruikt dan ooit en het geluidsbeeld is rijker dan je ooit van de band hebt gehoord als ze de electronic kant op gaan. Daarnaast zijn zowel Wyllie als Bellamy als muzikanten ook steeds beter geworden. Vooral Bellamy, voorin het geluidsbeeld, maakt grote indruk met zijn fabuleuze ritmepatronen.

De geluidspatronen op Monument duiken diep en echt elke track is een weldaad. Ingenieuze muzikale en ritmische vondsten volgen elkaar op in een klankbeeld dat prikkelt en intrigeert. Tegelijkertijd door de manier hoe ze hun composities opzetten ontroert. De hang blijft een belangrijke rol in de sound van de band spelen maar geldt vaak meer als ondersteuning waarover zoveel meer gebeurt.

Luister naar geweldige tracks als Impresssions, Ever Present, de titeltrack, A.O.E.,Warm Data en albumafsluiter On The Light en je weet dat deze tot de allerbeste tracks behoren die Portico in hun electronic glorie hebben gemaakt. Laag over laag opbouwen heeft bij Portico altijd een andere uitwerking wisten we al, vooral met een zo geweldig spelende Bellamy, op Monument gebeurt dat in de overtreffende trap.

Monument is naast Terrain binnen één jaar een wederom overweldigend goed album van de Londense band die zich met Art in the Age of Automation (2017) opnieuw uitvond. De toekomst ligt wijd open.