Het is hier volop zomer dus een dag overdag geen concerten betekent rondlopen door het prachtige Bolzano en zijn parken en dan in de middag voor de koelte met een kabelbaan de bergen in. Alles zo dichtbij en bewandelbaar, dat het ideale daarvan je bijna ontgaat. Dit stuk van Italië is vaak zo onterecht onderbelicht. Het is hier echt fascinerend groen en zodra je de hoogte ingaat zijn de uitzichten ronduit adembenemend. Al helemaal als je vanuit de stad met de belangrijkste kabelbaan nier echt hoog te bergen ingaat.

Na een heerlijke middag in de koele bergen is het die avond uitstekend vertoeven in het Kapuzinerpark. (Wat ook erg fijn is: fantastische regionale wijnen per glas (!!) kunnen drinken en dan een normale prijs betalen…) Het avondprogramma begint met de Zwitserse vocalist/vrijzanger Andreas Schaerer, een bekende van het festival, die zijn muzikale metgezel Leila Martial met ziekte thuis zag blijven en daarom met de voortreffelijke Finse gitarist Kalle Kalima optreedt.

De mannen kennen elkaar al lang en hebben een onmiskenbare chemie samen. Fijn om naast stemkunstenaar Lauren Kinsella nu ook een man te horen die alles uit zijn keel wet te toveren, al ligt bij hem de nadruk op beatboxen. En hij heeft een prachtige stem ook nog eens. Kinsella is een waanzinnig goede gitarist die nooit hetzelfde speelt en een fascinerend gevoel voor ritme in zijn spel legt.

Deze muzikanten samen is een uur vol onvoorspelbaarheid en emoties. Eigen stukken worden afgewisseld met standards, maar dan wel volledig op hun manier gespeeld. Hun set is grensoverbruggend van jazz naar pop naar experimenteel. Knap hoe ze dan ook weer Sign of the Times van Prince in hun set verwerken en daarmee verbluffen. Juist ook omdat Schaerer met zijn grote beatbox kwaliteiten perfecte ritmes kan neerleggen en Kalima door met zijn ritmegevoel op in kan spelen is er al een fantastische basis, alles wat daar extra aan toegevoegd wordt maar de set alleen maar ijzersterker. Kalima is een geweldenaar op gitaar van wie ik veel meer wil horen, Schaerer is de perfecte gastheer van hun muziek en een erg fijne performer, samen geven ze een heerlijke opening van de avond. Het lange applaus is de terechte beloning.

De Italiaanse pianist Simone Graziano mag na de zaterdag ook de zondagavond afsluiten op het podium in het Kapuzinerpark in het hartje van de stad, maar nu met een geheel ander gezelschap. Hij noemt het project Frontal en in de band heeft hij gitarist Reinier Baas, saxofonist Dan Kinzelman, drummer Stefano Tamborrino en Gabriele Evangelista. Een overweldigend goede band. Zij spelen een uitzonderlijk spannende set aan muziek die alles in zich heeft wat jazz zo spannend en opwindend kan maken. De composities kennen constant veranderende structuren, veel vrijheid, atmosfeer, kracht, dwarsheid, alom aanwezige emoties, rijke melodiestructuren en volop overtuigingskracht. Daarnaast zijn alle solo’s raak en het samenspel overweldigend.

Natuurlijk helpt deze plek op een verrukkelijke zomerse avond heel erg mee maar dat valt eigenlijk weg als de muziek zo goed is. Als je wilt weten waarop programmeur (en festivaldirecteur) Klaus Widmann zoveel liefde heeft voor de Europese jazz is dit concert het overtuigende bewijs. Het is een rijke set vol prachtige muziek en een hoogtepunt in het programma van dit jaar.

En dan is er nog een concert te gaan. Een concert van het van tevoren al veelbesproken Skylla. Een concert op optimaal naar uit te zien omdat het eerste album van het trio vorig jaar moeiteloos onze eindlijst haalde en de verwachtingen dan ook erg groot waren. Gelijk maar besloten om daar even een ‘los’ verslag van te maken want bijzonder dat werd het!