×

Concert

02 juli 2022

Südtirol Jazz 2022

Hoog in de bergen en diep in de kelder raakt muziek nog harder

Geschreven door: Dick Hovenga

• fotografie door Tim Dickeson

Zoals we al veel vaker aangaven is Südtirol Jazzfestival niet alleen een festival waar sprankelende muziek te horen is van muzikanten die de vrije hand gegeven wordt maar tevens het festival dat door zijn goed uitgekozen locaties een absolute aanrader is.

Het eerste concert van de dag vindt plaats in Oberhozen, het dorpje boven aan de berg dat met de kabelbaan vanuit de stad te bereiken is. Nou ja, eigenlijk een tien minuten lopen van die plek op het fraai over de bergen uitkijkende terras achter hotel/restaurant Pippo’s Mountain Lodge. Een ideale plek om het Finse koppel van zanger/voordrager Niillas Holmberg en saxofonist Pauli Lyytinen te bewonderen.

Bewonderen is in deze exact het juiste woord omdat de gedragen teksten van Holmberg met een traditie in de Sami cultuur en de muzikale bijval van Lyytinen een magische werking hebben. Holmberg heeft zowel een prachtige stem in voordragen als een erg mooie zangstem en zijn teksten zijn beeldend en erg fraai poëtisch. Holmbergs teksten zijn gedeeltelijk afkomstig uit The Sons of The Sun, het vermaarde boek van de Zweedse Sami priester Anders Fjellner (1795-1876) en aangevuld met eigen poëzie die al net zo imponeert.

Lyytinen weet exact de juist sfeer daarbij te leggen waarbij zijn sax, met vele effecten veranderend van sfeer, en soms wat electronics de voordracht van zijn muzikale vriend nog meer diepte geven. Het duo geeft een schitterend optreden waarbij je zicht soms van het kleine podium weggetrokken naar die machtige bergen gaat en het optreden nog meer kracht krijgt.

Nog even in de bergen blijven om optimaal in de sferen te blijven is de enige juiste beslissing. Daar is mooi tijd voor omdat pas rond kwart voor vijf een bus klaarstaat om ons naar het hoog gelegen Völs am Schlern te brengen waar in het fraai gelegen restaurant Slangerhof een duo-concert van Sanem Kalfa en Fuensanta plaatsvindt.

Het blijkt wederom een ideale plek voor een concert dat aan ingetogenheid en intentie al net zoveel indruk maakt als het concert op de ochtend. De Turkse Kalfa (die we natuurlijk nog kennen van Black Sea Songs, een hoogtepunt van de editie van vorig jaar) en Mexicaanse Fuensanta werden dikke vriendinnen nadat Kalfa het conservatorium in Groningen had afgerond en Fuensanta even daarna die in Amsterdam. Ze leerden elkaar kennen in muziekgezelschappen in Amsterdam, waar ze allebei wonen.

De uitnodiging om een lang weekend met z’n tweeën in de bergen door te brengen was een ideale mogelijkheid eindelijk eens samen muziek te maken en wat een genot om daar de vruchten van te horen. De hemelse pracht van hun stemmen samen, het bijpassende spel op cello (Kalfa) en contrabas (Fuensanta) maakt hun zang alleen nog maar mooier. Intens in alles wat ze doen word je als vanzelf in de muziek die ze maken meegetrokken. Traditioneel, vrij, folk, jazz er zit zoveel in hun muziek en ze weten dat zo magisch te verbinden dat het publiek als vanzelf in trance blijft kijken en na het concert in een emotioneel applaus uitbarst en om veel meer muziek vraagt. Wat ze ook krijgen. Wat een machtig optreden dit weer!

Slangerhof is een agriturismo, een boerderij/restaurant/hotel dat al zijn eten zelf verbouwt, zowel groenten als vlees, en waarvan de eigenaren ons vervolgens nog verrassen met wat ze hier zelf koken. Het buitengewoon lekkere eten is de perfecte aanvulling op de prachtige muziek die we gehoord hebben. Wat een weelde!

Iets te laat terug in Bolzano in het Kapuzinerpark pakken we net nog het laatste restje mee van de samenwerking tussen drummer/cellist Kristijan Krajncan en zangeres Ana Čop. Het klinkt prachtig wat ze doen maar natuurlijk veel te kort om daar een recensieoordeel over te geven. Iets wat natuurlijk wel kan met het Ville Lähteenmäki Trio dat daarna speelt.

De composities van de Finse Ville Lähteenmäki op basklarinet en de Noorse Nicolas Leirtrø op bas en Trym Saugstad Karlsen op drums, hebben een oorsprong in de spiritual jazz en de set heeft in deze een veelal ingetogen karakter. Het zijn fijne muzikanten met een fijne set aan muziek die echter ook wat intensiteit mist. Op het grote podium van het Kapuzinerpark is ingetogenheid prima maar dan heb je net wat meer durf als muzikant nodig. En ondanks het feit dat Lähteenmäki af en toe even flink aanzet en het ritmetandem ook even doorduwt komt de set niet echt los. Misschien was dit trio in een kleinere setting betere tot zijn recht gekomen.

Waarbij we gelijk uitkomen op een ander hoogtepunt van de dinsdag: een optreden van Reinier Baas (gitaar), Joe Rehmer (bas), Lukas König (drums) en Francesco Diodati (gitaar) spelen als dag afsluiter een machtige set in de jazzkelder die Batzen Sudwerk gedoopt is. Wat een fantastische muzikanten bij elkaar en wat een fascinerende chemie hebben deze mannen. Door Klaus Widman (de grote man achter Südtirol Jazzfestival van de afgelopen jaren en gelukkig vanavond weer aanwezig om de band te introduceren) bij elkaar gebracht (ik begreep dat hij König had gevraagd een speciale band bij elkaar te zoeken en hij kwam met deze muzikanten als voorkeur aan).

Vanaf het allereerste begin klopt alles wat deze mannen doen en wat ze zo bijzonder maakt. Dit is jazz zoals het bedoeld is, live en overrompelend. Iedere muzikant pakt zijn ruimtes om de stukken te verrijken, samen pakken ze in improviserende sferen het geheel tot iets heel bijzonders.

Muzikanten die over de grenzen durven te spelen, die uitproberen, het avontuur in hun spel zoeken, elkaar daardoor inspireren datzelfde te doen en toch de lijn van het stuk in de gaten te blijven houden. Juist daardoor ontzettend veel indruk maken. Daardoor ook het publiek vergasten op een ideaal jazzconcert waarin gewoonweg alles indruk maakt. Wat een indrukwekkende afsluiting van een muzikale topdag!