Ruth Goller
Skylla
Altijd met muziek bezig zijn en daar alles uit willen halen, dat is exact wat bassiste/componist Ruth Goller zo speciaal maakt. Onderhand een legende in de Britse muziekscene verrast ze nu weer optimaal met Skylla. Een album met uitermate intrigerende songs, waarbij de elektrische bas het enige instrument is en waarbij drie hemels klinkende vrouwenstemmen de boventoon voeren.
Oorspronkelijk uit de Dolomieten afkomstig, maakte Goller na haar verhuizing naar Londen gelijk indruk in het legendarische Acoustic Ladyland en het al net zo revolutionaire Melt Yourself Down. Bands die de nieuwe Britse jazzgolf vleugels gaven. Met haar indrukwekkende basspel, dat immer innovatief, onvoorspelbaar, energiek en onderzoekend is, veroverde ze de Britse jazzscene als bij een storm.
De laatste jaren lag haar aandacht vooral bij Melt Yourself Down maar haar samenwerkingen met Shabaka Hutchings (koning van de nieuwe UK jazz), meestergitarist/zanger Sam Amidon, toetsenwonder Kit Downes en haar spel in bands als Let Spin en vooral (de geweldige reïncarnatie van) Vula Viel vielen al net zo hard op.
Skylla is nu het eerste album dat ze onder haar eigen naam gemaakt heeft en het is een weerbarstig en intrigerend werkstuk geworden. Met puur de elektrische bas als avontuurlijke basis nam ze in eerste instantie alle vocalen die ze daar intuïtief op vond aansluiten, alleen met haar eigen stem op. Ze vroeg vervolgens haar getalenteerde zingende vriendinnen Alice Grant en Lauren Kinsella met haar de composities opnieuw op te nemen.
Wat Skylla zo super bijzonder maakt is niet alleen het open spel van Goller als bassiste. Haar bas vibreert, overmoduleert, speelt dan weer prachtige lijnen en golft door de composities heen, klinkt dan weer krachtig en punky (punk was de grote liefde in haar jeugd) en schiet dan weer atmosferisch de hoogte in. Het creëert een intrigerende onderlaag voor de fraaie samenzang die daar overheen wordt gelegd.
Door composities/songs met titels als When they came closer she realised they were alien creatures (M3) en zonder daadwerkelijke teksten gezongen, is Skylla een wel heel bijzondere muzikale reis die aan de ene kant soms doet denken aan de avontuurlijk albums die het 4AD label in de jaren tachtig uitbracht, maar is tegelijk een stap in een nieuwe manier van muziek maken die we eigentijds zijn gaan noemen.
Goller stemde haar bas voor elke compositie op een andere manier, om steeds weer andere klankkleuren te kunnen creëren en daarover zong ze dan de zanglijnen die haar spontaan te binnen schoten. Die basis werd met Kinsella en Grant, en de fantastische hulp van Kit Downes als mixer en producer van het album, verfraaid tot wat met recht één van de meest opvallende albums van dit jaar genoemd mag worden.
Muzikanten als Goller die door improvisatie, het immer zoeken naar nieuwe klanken en sferen binnen de muziek, hun muzikale carrière laten leiden zijn immer de muzikanten die met onvoorspelbare albums de toon zullen blijven zetten en van grote invloed zijn voor diegenen die dat of niet kunnen of niet durven.
Skylla klinkt als één grote inspiratiebron. Een album onvergelijkbaar met iets anders, tegelijk een album dat aanvoelt als een warme deken. De hemelse vocalen over de weerbarstig klinkende bas halen het allermooiste wat muziek kan bieden naar boven en ontroeren tegelijk. Skylla is een meesterstuk.