×

Concert

05 juli 2022

Südtirol Jazz 2022

Het houdt maar niet op met spannende klanken op Südtirol Jazzfestival

Geschreven door: Dick Hovenga

• fotografie door Tim Dickeson

In het hart van Bolzano bevindt zich achter een oud klassiek familiehuis een prachtige tuin, noem het gerust een park, zo groot als het is. Het huis en het park hebben de naam Palais Toggenburg en is zo’n adembenemende locatie voor concerten waar het team achter het Südtirol Jazzfestival een patent op heeft. Het Italiaanse gezelschap TellKujira heeft de eer hier muziek te mogen maken.

Gitaristen Francesco Diodati en Stefano Calderano, violiste Ambra Chiara Michelangeli en zanger Francesco Guerri mogen om reeds 11 uur in de ochtend acte de présence geven. Iets wat de band er bepaald niet van weerhoudt om op de prachtige plek een indrukwekkende set te spelen.

De muziek die ze brengen ligt ergens tussen jazz, eigentijds en postrock in en er wordt vrij buiten de lijnen van de stijlen gemusiceerd. De fantastische muzikanten starten dan nog wel ingetogen in haast klassieke sferen al snel komen er wat dwarse elementen hun muziek binnensluipen die fascinerend worden uitgebouwd.

Halverwege de set slaat de sfeer definitief om naar uitdagend en komen de postrock- en eigentijdse invloeden optimaal naar voren wat de muziek die het magnifieke kwartet muzikanten speelt nog interessanter maakt. De indringende set die met electronics versterkt nog intrigerender wordt. Fantastisch interessante dagopening.

In de middag vertrekken we vanuit Bolzano weer de bergen in om in de agro-turismo Stanglerhof (dezelfde geweldige plek als we waar we de dinsdag ook al waren) een concert mee te maken van zangeres Anni Elfi en pianist Seppo Kantonen. Beiden afkomstig uit de vrije scene die net zo hard uit de vrijheid van de jazz put als uit het nieuwe klassiek/eigentijds spelen ze een stevige set.

Elfi is een zangeres met een enorm bereik die haar stem naast voor zang ook voor expressievere vormen gebruikt. Dit af en toe tot verwarrende omstandigheden als ze halverwege een songs ineens boos praatzang inzet om de teksten te bekrachtigen. Kantonen sluit daar daadkrachtig op aan in dwars en sterk gevarieerd pianospel.

De set is een onstuimig staaltje eigentijds die flink schuurt tegelijk intrigeert. Ook precies de juiste lengte heeft om opzien te blijven baren. Met het fantastische weer is het daarna heerlijk buiten zitten en wederom groots genieten van het weldadige eten dat uit de eigen tuin afkomstig is.

Daarna is het dan weer op tijd teruggaan naar Bolzano om daar in het Kapuzinerpark het avondopeningsconcert van A Novel of Anamaly te gaan zien, de band rondom Andreas Schearer met accordeonist Luciano Biondini, gitarist Kalle Kalima en drummer Lucas Niggli. Een fascinerende samenstelling sowieso met muzikanten die zich de afgelopen dagen al vol in de kijker hebben gespeeld en bijzonder aan elkaar gewaagd zijn.

De muziek die ze vanavond spelen is vrijwel volledig afkomstig van het album dat de muzikanten onder dezelfde naam in 2018 via ACT uitbrachten. En zoals we de muzikanten kennen spelen ze die muziek met veel vrijheid en dat levert vuurwerk op. Al helemaal als Biodini en Kalima met elkaar het duel aangaan, elkaars aandacht vragen, elkaars ruimtes opeisen.

Schraerer staat stralend in het midden en ziet ook Niggli volop op Biondini en Kalima inspelen. Het geeft hem de ruimte zich met zijn zang, beatbox en wat die man wel niet allemaal met zijn stem en keel kan doen, vol op het publiek te richten, dit helemaal in te pakken. Het concert krijgt vrijwel gelijk de handen flink op elkaar en is een doorslaand succes. En terecht. Niet elke compositie is even fantastisch maar dat mag de pret niet drukken. Wat goed is, is dan ook gelijk heel goed.

Saxofonist Pauli Lyytinen heeft de ondankbare taak om de topband op te volgen en besluit, heel slim, met zijn band Rabbit Hole het tempo even flink terug te schroeven en daarvandaan op te bouwen. Met Andreas Stenstand Lowe op piano en synthesizers en Mika Kallio op drums pakt hij een fijne set aan muziek die ingetogen en experimenteel is.

Lyytinen is sowieso een muzikant die met effecten en electronics zijn saxspel kleurt en Stenstand Lowe doet daar fijn aan mee. Met z’n drieën spreiden ze een sfeervol muzikaal landschap uit dat op deze zomerse avond perfect past. Mooi!