Na honderden concerten en enkele met covers gevulde EP’s zet Barnyard Tea de stap naar eigen eigen werk. Een gedurfde stap in de bluegrass, het sinds 2012 actieve trio. opteerde zelfs voor een dubbellaar die twintig  tracks herbergt. Zoals de titel aangeeft is de trein het centrale thema, refererend naar de traditionele trainsongs die nooit ver weg zijn in het Amerikaanse country en bluegrass landschap dat destijds met de stoomlocomotief werd geconfronteerd.

In een niet van enige nostalgie gespeende reflex keert dat onderwerp regelmatig terug, daarbij wordt de karakteristieke samenzang ondersteund door dito picking op een akoestisch snarenamalgaam. De mandoline van Frank de Boer en de banjo van  Joost Abbel worden aangevuld met gitaar en de brommende contrabas van, Ed Najetovic ,een andere schoolkameraad complementeert de line-upn en gastmuzikanten vullen de fiddle- en dobropartijen in.

Aangespoord door het enthousiaste  devies “get on the train” volgen we na het uitnodigende Hey Now Brother  gewillig het trio op zijn exploratietocht in het glorieuze verleden langs de spoorwegen daarbij suggereert de harmonica het geluid van de stoomfluit, vingervlugge fingerpicking brengt  er metten de vaart in. De door contrabasintro en fingersnaps ingeleide gospel getinte Gotta Have Some Faith  loopt over in het  opgewekte Praise The Day. Als daar de dobro van Katja Kruit en fiddle van Mirte de Graaf bijkomen is het feest compleet zoals de stemmige ingetogen instrumentaaltje  Rowan & Pine die naadloos overgaat in Privilege.  Na de introductie van de muzikanten volgt Ten Thousand Ways, de vraag en antwoord jodel sluit het meer dynamische gedeelte ’Engine’ op de eerste CD  af.

Op het tweede schijfje ‘Memories’ komt  meer melancholische aspecten aan bod, het is weerom de combinatie van hechte samenzang en de knappe instrumentatie die de aandacht trekt. Long Lost Memories, In Heaven Now, het onstuimige In Dixie en het ritmische, over de rails denderende Choo  dat contrasteert met het ingetogen Louisiana Sky een in nostalgie gedrenkt verhaal over een verloren liefde op een treurige soundtrack. Het a capella gebrachte In These Lands toont nog eens de vocale sterkte van Barnyard Tea. Het met fraaie artwork van de onvolprezen Erik Kriek verpakte, genereuze debuut  wordt met een naar de thuishaven snakkende kerstsong afgerond.