Vorige zomer flankeerde hij op Blues Peer nog de frontman van The Black Crowes, Chris Robertson als gitarist in The Brotherhood , dat was nog in onbekommerde pré Covid periode. Met Neal Casal ging het toen al niet zo goed. Nauwelijks een maand  later stapte hij uit het leven. Naast hand- en spandiensten aan Amy Allison, Tift Merritt, is zijn gitaarwerk op platenwerk van Willie Nelson en Ryan Adams met wie hij een tijdje intens samenwerkte. Casal maakte deel uit van Hazy Malaze, The Hardworking Americans en was recent actief bij The Skiffle Players en GospelbeacH en tourde met Chris Robertson Brotherhood.

Casal’s wellicht allerlaatste sessie hoorden we dit jaar postuum op Neon Cross van  alt country en honky tonk lady Jaime Wyatt.  Naast al dat sessie en productiewerk wist Casal een solocarrière uit te bouwen met tien langspelers die zijn talent als songwriter illustreren. Het debuut Fade Away Diamond Time werd een kwarteeuw geleden uitgebracht en krijgt nu een ‘anniversary edition’.

Geheel terecht overigens, een ontmoeting met producer Jim Scott in ‘92 resulteerde drie jaar later tot opnamesessies in California in Palacia del Rio,  het voormalige Spaanse landhuis van Dean Martin in Santa Ynez. In de heuvels  nabij Santa Barbara inviteerde Casal twee oude vrienden uit New Jersey, zijn vaste organist  John Ginty en voormalig buurmeisje Angie McKenna die de harmonische zang verzorgt.

De pedalsteel van Fooch Fichetti en in enkele songs Greg Leisz magische verrichtingen vormen samen met Casal’s geïnspireerde, lyrische gitaarpartijen de perfecte basis voor de fijn besnaarde zang in een haast tijdloos  countryrock kader dat bij momenten herinnert aan de jonge Jackson Browne, overigens was bassist Bob Glaub van de partij in de ritmesectie samen met de al even getalenteerde Don Heffington.

Casal bouwt zijn persoonlijke songwerk uit in een ontspannen warm Laurel Canyon cocon dat heen en weer pendelt van  melodieuze southern rock met echo’s van Neil Young snarentwang naar meer ingetogen akoestische momenten zoals het folkgetinte  Bird In Hand  en This Days With You. Feel No Pain is een wondermooie intimistische pianoballade en Casal’s meeslepende interpretatie van Barbara Keith’s Detroit Or Buffalo leidden me destijds, met enige vertraging naar het uit ‘72 daterende origineel van deze ietwat obscure folklady uit Greenwich Village.

De prachtige  troubadour ballade Sunday River bevestigd het songwriterstalent van de betreurde muzikant. Na 25 jaar komt dit onderschatte debuut voor het eerst uit  als vinyldubbellaar, de CD-versie is verpakt in een fraaie booklet.