Love On Drugs, het project van de Zweedse muzikant Thomas Pontén is ondertussen aan zijn derde episode toe. Het gebeurt wel vaker dat muziek uit Scandinavië naar een lang vervlogen muzikaal tijdperk leidt. In het geval van Pontén dat ondertussen een vertrouwd gevoel, weerom toont hij zijn veelzijdigheid als multi-instrumentalist. Evenals bij de voorgangers I Think I’m alone Now en Solder knutselde hij samen met enkele bevriende muzikanten een bijzonder afwisselend muzikaal menu samen.

De harmonische samenzang wordt aangereikt door Jenny Lundin en gewaardeerde rootsman Ted Russel Kamp. Het puike gitaarwerk bouwt met een fijne combinatie mandoline, piano en lapsteel verder op de traditie uit het Diepe Zuiden. In Standing On The Doorstep en vooral The Well levert dat sprankelende southernrock op. Green, een rustig duet met Lundin huist onmiskenbaar in de countryfolk hoek.

Bij de meer rockende passages klinken de invloeden van de Britse pop sterk door, Cutting Words is toegankelijke poprock en bij het op hoekige ritmische baslijnen opverende Let The Banner Wave schemert de inspiratie van de intelligente new wave pop die Andy Partridge en Colin Moulding met XTC introduceerden. Heartache I Know You So Well heeft eveneens duidelijke connecties met de destijds (iets te) populaire Britpop terwijl een luchtig huppelend Our Story een persiflage lijkt van een willekeurige popgroepje op het podium van Top Pop. Tussendoor duikt wel There Goes My Heart op, de zangpartij, jengelende gitaartjes, hier klopt het plaatje helemaal en dat geldt voor zowat alles dat MeLODies herbergt.