De wat uitgebreide en deels van een nieuwe mix voorziene reprise van The Dirty South toont nog eens fijntjes de intrinsieke kracht van Jason Isbell als songwriter, destijds de perfecte muzikale sparring partner bij het gitaar triumviraat met Patterson Hood en Mike Cooley van Drive-By Truckers. The Complete Dirty South onthult TVA, een oudere song van Jason Isbell die voor het eerst in demoversie opdook in The Fine Print een verzameling van ouder onuitgegeven werk. Bijna gelijktijdig is er nieuw werk van Isbell met The 400 Unit. Dat heeft even op zich laten wachten, het is ondertussen drie jaar geleden dat we de voorganger Reunions mochten beluisteren en een jaar later Georgia Blue, gevuld met interpretaties van in Georgia geworteld songwerk.

Op Whatevervanes vinden we dertien songs terug, Isbell toont zich weerom een scherp observator in verhalen over verandering, de pijn van het opgroeien tot volwassene, de valkuilen van nostalgie en heimwee, het in vraag stellen van hardnekkige mythes. Isbell’s vertrouwde begeleidingsband 400 Unit met gitarist Sadler Vaden en toetsenman Derry DeBorja, levert de bijpassende soundtrack die werd geassembleerd in de Blackbird Studio’s in Nashville in productie van Isbell.

De songs ontkiemden tijdens de isolatieperiode van de Covidgolf en op de filmset van ‘Killers on the Flower Moon’ ,waarin Isbell figureert. Zo ontstond het melancholisch getinte King Of Oklahoma in de trailer van Martin Scorcese. Het heftige op stevige drumbeats gebouwde en met strings gelardeerde Death Wish creëert een helse sfeer bij het verhaal over een relatie met een depressieve geliefde. Een beladen onderwerp dat vaker terugkeert. Het met jankende gitaren geflankeerde When We Were Close grijpt je eveneens meteen bij het nekvel.

In het op akoestisch snarenwerk zacht dravende Strawberry Woman horen we naast ijle slide klanken de warme kampvuurharmonica van Michael Raphael (Willie Nelson’s Family Band). If You Insist, een koortsige trainsong, wordt aangedreven door de viool van Amanda Shires. Isbells’ wederhelft die even wat tijd uittrekt om met haar oude kompanen te musiceren. In Cast Iron Skillett roept haar fiddle samen met accordeon de karakteristieke, huiselijke sfeer van het Diepe Zuiden, niet zelden in onderhuidse dramatiek badend.

Middle Of The Morning reflecteert de uitzichtloze periode van eenzaamheid tijdens de lockdown op ingetogen bluesy gitaarspel. Save The World ademt eveneens een onbestemd wanhopig gevoel uit en de slepende countryrocker Vestavia Hills behoort ongetwijfeld bij de betere momenten.

Zoals gebruikelijk bij Isbell heeft het verhalende songwerk enkele luisterbeurten nodig om echt door te dringen en dat is bij Weathervanes niet anders.