De aanloop naar dit eerste, langverwachte, album van het Engels-Amerikaanse Gabriels was een behoorlijk uitgerekte aangelegenheid. Na twee ep’s, het veelbelovende eerste wapenfeit Love and Hate in a Different Time (2020) en de evenzo sterke opvolger Bloodline, volgde vorig jaar het mini-album Angels & Queens – part 1. Het optreden van Gabriels op Glastonbury 2022 zette de band definitief neer. De meeslepende mix van soul, gospel en R&B, even klassiek als eigentijds, verrijkt door het indrukwekkende vocale bereik van de innemende, charismatische frontman Jacob Lusk, zorgde voor een van de hoogtepunten van het festival.

Nu is er dan het eerste volwaardige album, Angels & Queens, in feite dus het tweede deel onder deze titel. De zeven tracks van het eerste deel zijn allen terug te vinden op deze release. Er zijn dus ‘slechts’ zes nieuwe songs om te leren kennen. Via enkele luxere vinyl- en cd-edities kun je jezelf nog wel op een fotoboek of liveopnamen van Glastonbury trakteren.

Het openingsnummer van het album is nieuw; Offering opent lekker droog en kaal en bouwt hierna mooi op qua instrumentarium en intensiteit, onder meer dankzij strijkers, drums en een koor. We horen iemand die zijn geduld aan het verliezen is maar nog van goede wil is: ‘Give me something / Show me this thing was meant to be / Whatever it means it means something to me’.

Hierna passeren een handvol bekende tracks. De band wil er kennelijk zeker van zijn dat het veelbelovende momentum van de openingssong behouden blijft. Met de tracks die de afgelopen jaren de reputatie van Gabriels vestigden, is dat natuurlijk een gewonnen wedstrijd. The Blind, met zijn effectieve, simpele piano, trage beats en de juiste dramatiek in de voordracht – Jacob Lusk laat indringende, (vibrato, falset) zang horen. Het warme, funky Angels & Queens mixt street credibility met een sophisticated productie. Taboo is traag, filmisch, spannend en wederom een voorbeeld van Lusks vocale capaciteiten en impact.

Pas met Professional laat Gabriels weer nieuw werk horen. Strijkers, contrabas en zang creëren crooner-achtige sferen. Dankzij een coole beat na drie minuten krijgt de song nog even een welkome injectie die tegelijkertijd de overgang naar We Will Remember vormt. Van deze twee verbonden songs is deze laatste het mooist; Lusk is op zijn kwetsbaarst, krijgt een bliksembezoek van een koor maar volbrengt de song uiteindelijk weer helemaal alleen: ‘Who’s gonna love me…?’.

Het bekende Remember Me doet het hoofd even lekker knikken en wordt gevolgd door de ballad en hit If You Only Knew, een track die alle Gabriels-ingrediënten herbergt maar net even minder overtuigt dan het materiaal van het eerste kwartier, al geeft het achterliggende onderwerp (verslaving) wel gewicht aan de song. Love and Hate in a Different Time is een nog grotere hit geweest, al horen we hier een nieuwe versie, een fijne mix van soul, gospel en disco. Hierna is Glory van vergelijkbare snit. De boodschap: ‘I might be down right now but I / Make do with what I got / Ain’t turn no water into wine but / I make do with what I got / I make a little a lot’.

Great Wind, weer met fijne zwierige strijkers, een begeesterd koor en een levendig kloppend ritme, is een mooie sfeermaker richting het einde van de plaat die ook nog even stevig in de overdrive gaat. Gabriels sluit hierna af met de ingetogen, maar doorleefde hit Mama. Deze track mocht zich de afgelopen jaren al in flinke populariteit verheugen. De laatste woorden ‘It’s gonna be alright’ vormen het slot van een fraaie plaat. Eerlijkheid gebiedt natuurlijk te zeggen dat het overgrote merendeel van de hoogtepunten op het album al eerder circuleerden. Dit album voegt, behoudens enkele sterke tracks, dan ook niet zo gek veel toe aan de discografie van Gabriels. Maar dat neemt niet weg dat Angels & Queens natuurlijk een warmbloedig en absoluut memorabel album is dat meer aandacht verdient. De shows van deze zomer zullen hier ongetwijfeld aan gaan bijdragen.