Eindelijk lijkt het erop dat de veelzijdige componist en multi-instrumentalist Eric D. Johnson de muzikale balans in zijn leven gevonden heeft. De frontman van het veredeld eenmansproject Fruit Bats verzamelt de juiste mensen om zich heen die de gehoopte diepgang en kleur aan The Pet Parade toevoegen, de achtste studioplaat van deze uit Chicago afkomstige gevormde topformatie.

Joe Russo heeft als sessiemuzikant bij verschillende bands aardig wat hand- en spandiensten verricht, en deelt met de van Muzz geleende Matt Barrick zijn plek achter de drumkit. Johanna Samuels brengt binnenkort haar solo album Excelsior uit, maar deze singer-songwriter zoekt ook regelmatig tijdens haar duurzame opnameproces Eric D. Johnson op om haar prachtige vocalen aan hem te verlenen. De van Sufjan Stevens bekende sfeermaker Thomas Bartlett neemt achter de piano plaats en de ook al niet misselijke voormalige Califone collega Jim Becker pakt de vioolpartijen voor zijn rekening. Dit alles wordt zorgvuldig uitgewerkt en samen met zijn Bonny Light Horsemanmaatje Josh Kaufman op tape gezet.

Openingstrack The Pet Parade verpakt de Indian Summer van voorganger Gold Past Life met de melancholische folk herfst van Bonny Light Horseman. Het warme vest wat je aantrekt als op een heerlijke dag de afzwakkende zon afscheid van de dag neemt, en de zachte temperatuur en avondschemer het toelaat om nog eventjes buiten na te genieten. Het uptempo seventies countryrock Cub Pilot Americana bezit dat vleugje eighties nostalgiek maar dan zonder eindeloze lange wegzwijmelingen, waardoor het net wat aanstekelijker werkt. De songs zijn net van wat meer pit voorzien, en daaraan dragen zeker ook die verdienstelijke opzwepende drumpartijen op de pakkende The Balcony single aan bij.

Je krijgt steeds meer de indruk dat Eric D. Johnson zich ondergeschikt aan die gastmuzikanten opstelt, waardoor Fruit Bats zich als een ware band presenteert. Dat groepsgevoel geeft die knusse huiselijke sfeer neer, waardoor het totaal niet geforceerd, maar eerder aangenaam speels overkomt. Alleen al de The Pet Parade albumtitel geeft dat vertroetelende heimwee gevoel naar vroeger weer. Die veelbelovende tocht naar de plaatselijke kinderboerderij, met aan de ene hand een zakje met broodkorstjes om uit te delen, de andere hand gevuld met gesmeerde boterhammen met kaas. Een klein uitstapje wat een bijzonder groot geluksmoment oplevert. Laten we naar die onbevangen kinderjaren teruggaan, waarbij alles nog nieuw is, en waarbij de herinneringen onverslijtbare indrukken achter laten, die jaren later nog gedetailleerd te herproduceren zijn. Huisdieren die al aangekleed een bijdrage in het fantasierijke rollenspel van een jong schooljochie vervullen.

The Pet Parade zijn in liedjes gevormde jeugdherinneringen, welke soms eenvoudig klein en puur uit de schrijverspen ontsnappen en als ware personages tot leven komen. Precies zoals het in het hoofd van Eric D. Johnson afspeelt. De andere keer is het net wat groter en bombastischer, om het net wat krachtiger en levendiger te accentueren. Met Holy Rose grijpt hij nog wat verder terug in de tijd. Deze song zou letterlijk uit de jaren vijftig platenkast van zijn ouders gevallen kunnen zijn. Men was toen nog tevreden met de wereld om zich heen die zich tot de figuurlijke westkust landsgrenzen van California beperkt. Met Complete sluit hij dat verhalende prentenboek, de luisteraar maar ook zeker zichzelf in alle tevredenheid achterlatend.