Het grote publiek kende Elton John vooral van zijn hits uit de jaren tachtig en zijn buitenissige podiumkleding, pruiken en brillen. Een periode waarin hij zoveel drugs gebruikte dat het eigenlijk een wonder is dat de man nog geen licht geeft. Dankzij de film Rocketman is de aandacht voor Elton John’s achtergrond en beginperiode gelukkig weer toegenomen. Hij groeide op met een tirannieke vader en worstelde met zijn seksualiteit in een periode waarin homo zijn niet geaccepteerd was. Hij kwam alle tegenslagen in zijn moeilijke jeugd te boven dankzij zijn muzikale talent. Er is haast geen beter voorbeeld voor zijn ongelooflijke talent aan te dragen dan Madman Across The Water.

Zijn vierde album dat stamt uit 1971 bevat sterke melodieën, uitstekende zangpartijen, goede teksten en prachtig pianospel. Het album ademt een melancholische, enigszins donkere sfeer en is ruim vijftig jaar later niets van zijn glans verloren. Tiny Dancer opent het album op magistrale wijze met pianospel en zang die Elton John op zijn absolute hoogtepunt laten horen. De akkoorden en de kenmerkende subtiliteit maken het een van John’s beste composities ooit. Levon is ook al zo’n juweeltje waarbij het gebruik van orkestratie eens te meer onderstreept dat men een bijzonder gevoel voor balans had. Na het sterke Razor Face volgt het briljante titelnummer met zijn vertraagde groove, perfecte accenten van de strijkers en geweldige ritmesectie en natuurlijk John zelf. De opbouw van de compositie is ijzersterk. We kunnen eigenlijk wel stellen dat zulke goede popmuziek vandaag de dag simpelweg niet meer wordt gemaakt.

Op kant ‘B’ gaat het succesverhaal verder met het gevarieerde Indian Sunset dat opnieuw blijkt geeft van een optimale combinatie van John’s piano en de orkestrale arrangementen van Paul Buckmaster. Net als op de fantastische voorganger Tumbleweed Connection zijn ook op dit album al country-invloeden te bespeuren zoals evident wordt tijdens Holiday Inn, een nummer dat emotioneel wat minder zwaar is dan de rest. Rotten Peaches en All the Nasties luisteren lekker weg. Het korte en ingetogen Goodbye weet weer wel de juiste snaar te raken en vormt een passend sluitstuk. Ook producer Gus Dudgeon verdient een pluim want het klinkt werkelijk nergens gedateerd.

Een cruciale factor die we nog niet genoemd hebben is tekstschrijver Bernie Taupin. De samenwerking van John en Taupin leverde tussen 1969 en 1973 zeven sterke albums op. Tijdens de hausse van de singersongwriters in de jaren zeventig was productiviteit geen uitzondering, maar de kwaliteit die het duo afleverde was wel uitzonderlijk. Eeuwig zonde dat drugs medio jaren zeventig een einde maakten aan die glorieuze periode en hem veranderde van introverte jongen naar extravagante idioot.

Onlangs verscheen de 50th Anniversary Edition om te markeren dat het album een halve eeuw geleden verscheen. Er is zelfs een deluxe 4 CD versie. Hier bespreken we de 2 CD (of 3 LP) editie waarop flink wat nummers zijn toegevoegd. Zo krijgen we bij een live uitvoering van Indian Sunset wat achtergrondinformatie over het bezoek van Bernie Taupin aan een reservaat dat hem inspireerde de tekst voor het nummer te schrijven. En passant geeft John blijk van zijn gevoel voor humor. De originele versie van Madman Across The Water met Mick Ronson is een juweeltje. Rock Me, When He’s Gone is een leuke toevoeging ,maar de verkorte en verlengde versies van Levon en Razor Face voegen niet zo heel veel toe.

De tweede CD bevat vooral veel piano demo’s die eens te meer onderstrepen wat een geweldige muzikant John was, herstel is. Ontdaan van een ritmesectie en orkestrale arrangementen blijven de nummers fier overeind, maar weten uiteindelijk toch minder te boeien dan de versies die op het originele album terecht zijn gekomen. Het is vooral voor de fans mooi om te horen hoe de composities in hun oervorm klonken.

Concluderend kunnen we stellen dat Elton John zijn beste albums in de eerste jaren van zijn carrière maakte en dat dit album een enorm talent op de pieken van zijn kunnen laat horen. Het grote succes kwam later, maar die periode laten we maar voor wat het is.