Onlangs verscheen een dubbel CD versie van Elton John’s klassieker uit 1972 met veel bonusmateriaal. Het originele album is dus alweer ruim een halve eeuw uit en kreeg dezelfde behandeling als de schitterende voorganger Madman Across The Water. De kwaliteit van de nummers en de productie zorgt ervoor dat het album geen moment gedateerd klinkt.

Het album opent met het stuwende Honky Cat dat bekend is om zijn honky tonk pianospel en qua compositie kenmerkend is voor de jonge John. Hoewel de nogal lugubere titel Think I’m Going To Kill Myself anders doet vermoeden, blijkt dat John op zijn vijfde album toch langzaam wat positiever in het leven ging staan. Het liedje klinkt net als slotstuk Hercules behoorlijk opgewekt. De veelzijdige John laat op dit album wederom horen in veel genres uit de voeten te kunnen want in Slave horen we country-invloeden die je eerder zou verwachten aan te treffen bij de Marshall Tucker Band. Op Salvation gooit John het over de gospelboeg en Amy swingt als goede rock n’ roll. Hoogtepunten van het album zijn Rocketman en Mona Lisas And Mad Hatters, beide ingetogen nummers met een hoofdrol voor John’s pianospel en voorzien van sterke melodie die melancholische gevoelens oproept.

Deze heruitgave bevat 9 sessiedemo’s en 8 livenummers die werden opgenomen in de Royal Festival Hall in Londen in 1972. De opnamekwaliteit van dat concert is verbluffend goed. John was in staat de kwaliteit van zijn studio-opnames te evenaren en laat menigmaal horen een zeer getalenteerd muzikant te zijn. Toch jammer dat hij in de jaren tachtig op de commerciële toer ging. Afijn, dat succes heeft hem geen windeieren gelegd en hem een wereldster gemaakt. Daaraan is het wellicht te danken dat we deze prachtige heruitgaven voorgeschoteld krijgen. Ieder nadeel heeft immers zijn voordeel. De sessiedemo’s zijn heerlijk authentiek en laten meer dan eens een herstart van het nummer horen. De demoversies verschillen echter weinig van de eindversies zodat we niet echt verrast worden. Het enige nummer dat echt afwijkt is Slave dat op een veel hoger tempo dan de eindversie wordt gespeeld. Kortom, we worden getrakteerd op wederom een leuke, uitgebreide versie van een klassiek Elton John album. Hopelijk zetten ze de reeks nog even voort want zijn beide albums ui 1973 waren ook top.