Bade is de band van Bart van Liemt, bekend van The Sheer en Baskerville. Eerstgenoemde oogstte vooral zo rond 2005 flink wat waardering met het album The Keyword Is Excitement, energieke optredens en een aantal leuke singles zoals Right On, Something To Say en The Girl That Lost Her Mind (pt. 1).

The Sheer ging na 2008 niet verder doordat van Liemt kampte met gezondheidsproblemen. De band is echter nooit officieel gestopt. Van Liemt is er inmiddels, na een niertransplantatie te hebben ondergaan, weer aardig bovenop en die wederopstanding wordt muzikaal verwoord door dit Miracle Wave. Het geluid van de in Oxford opgenomen plaat is prima. De befaamde producer Sam Williams (o.a. Supergrass, Plan B) is natuurlijk wel iemand die je om een boodschap kunt sturen.

Hoewel de catchy indiepop van The Sheer niet ver weg is bij Bade lijkt van Liemt zijn ervaringen bij de electrorockband Baskerville ook mee te hebben genomen naar zijn nieuwe band. Regelmatig komt er een lekkere scheut elektronica voorbij op dit gevarieerde album, zoals bijvoorbeeld op het funky Waiting For You.

De albumopener en eerste single Hide No More is fijne radiovriendelijke pop met genoeg speldenprikjes om niet te gemakkelijk weg te glijden. Heartbeat, de tweede single, met zijn rootsy piano en opzwepende zang is minstens zo goed en nestelt zich snel en onherroepelijk in het brein. Missie geslaagd derhalve. Tussen deze singles houdt het bruisende Van Gogh zich prima staande. Into The Sunshine, even verderop, is net als de singles een track die prima model kan staan voor Van Liemt anno 2014: dansbare pop die getuigt van (herwonnen) kracht en optimisme: “Gonna Be Here A Long Time / Growing stronger as the days go by”.

Na de overtuigende opening blijft Miracle Wave aardig op koers, al horen we niet alleen voltreffers. De verzorgde muziek van Bade vraagt wel om pakkende composities om goed binnen te komen want van een uitdagende, confronterende sound of unieke sfeer moet de band het niet hebben. Aan de andere kant; het zou natuurlijk ook wel heel bijzonder zijn als de band nu al twee handenvol singleskandidaten had geproduceerd. Hoe het ook zij, er is variatie genoeg op Miracle Wave, soms zelfs binnen één nummer. Oxelstreet start als wat ingetogen poppy dance om na ruime twee minuten te ontbolsteren tot een melodieuzere, meeslepende song. Bade rockt lekker op het brutale Ticket To Nowhere en geeft hier een leuke eigen draai aan klassieke, bluesy rock zoals die al decennialang gemaakt wordt, van Rolling Stones tot White Stripes. Naar het einde toe wordt de muziek op Miracle Wave wat rustiger en belanden we in meer ambientachtige settings. Een aardige verrassing die dit prettige debuut op de valreep nog wat extra verdieping meegeeft.