In vergelijking met het vorige album Fever Dreams, is That Golden Time introspectiever, ingetogener. Toch kun je deze zesde van Villagers ook zonder meer een warme plaat noemen. Singer-songwriter Conor O’Brien wilde dat ook zeker uitstralen, vandaar dat de song That Golden Time uiteindelijk het titelnummer van de plaat werd.

O’Brien slaagt er ook dit jaar weer in de hoge standaard die de albums van Villagers al sinds 2010 sieren, te garanderen. That Golden Time is een bijzonder fraai album dat wellicht op het eerste gehoor niet zo opvallend rijk is, maar dat door O’Briens kenmerkende intieme voordracht, zijn rake observeringen en de smaakvolle, ingetogen omlijsting een krachtig, emotionerend geheel vormt.

Truly Alone kruipt direct onder de huid met spaarzame, effectieve piano en slechts een basdrum. ‘To be at peace with the great unknown’, zingt O’Brien in deze spannende opener. Hierna laat First Responder betoverende, pastorale folk horen. Een moment van grandeur komt van pauken en strijkers.

Een terugkerende gedachte op That Golden Time is: hoe kun je hoge aspiraties met betrekking tot jezelf en de wereld om je heen hebben terwijl je telkens weer geconfronteerd wordt met de harde, koude realiteit? Vooral de prachtige, meer barokke titelsong raakt aan dat idee van romantisering versus realisme. ‘Remember, dear, that golden time / Before you thought you had to choose / Between the shrinking violet truth / And a growing list of IOUs’. Op de kleine akoestische ballad I Want What I Don’t Need (praat)zingt O’Brien: ‘There’s a fairy tale we call free will / It was funny then and it’s funny still / And at the heart of it lies an endless greed’.

Hier en daar laat O’Brien wat meer speelsheid en avontuur toe: Keepsake (‘Can I keep the dream alive?’) kent een koortsige backdrop en pakt mooi stevig door middels een elektronische injectie. Brother Hen voert naar buiten, naar opbeurende, landelijke sferen. De zon schijnt weer. Tijdens de laatste minuut van het weelderige You Lucky One lijkt het alsof er op de achtergrond vuurwerk losbarst.

Toch is That Golden Time vooral een intieme, persoonlijke plaat. O’Brien roept op No Drama op tot rust en kalmte. ‘People make it complicated…’. Een mooi donker koortje als tweede stem verrijkt deze indringende, wat desolate song die na een mooie climax weer terugkeert naar de (zo gewenste) rust.

De pianoballad Behind That Curtain is ingetogen en soulvol. ‘God has gone for a walk …. Nobody listens … Everyone talks … ‘. Alsof O’Brien toch nog een keer wilde uitpakken op deze relatief kalme plaat, trekt hij na vijf minuten nog even een amusant jazzy disco register open.

Het afsluitend Money on the Mind blijft klein maar de boodschap is er niet minder duidelijk om: het draait niet om materiële winst. Uiteindelijk zijn het de ziel en het hart waar het om gaat. De mot die de albumhoes siert kan dan wel gedesoriënteerd raken door de vlam, hij kan er ook omheen vliegen om vervolgens langer te leven. Zodoende is het realistische That Golden Time uiteindelijk toch een plaat die positief doet stemmen. Dat komt zowel door de diepe menselijkheid, de hoop en het leven die in alle songs huizen, maar ook door de kracht van de composities en smaakvolle en weldadige muzikale vormgeving die Villagers wederom etaleert.

Villagers speelt op 27 mei in Ancienne Belgique, op 28 mei in Paradiso en op 29 mei in LantarenVenster.