Ducktails stond vooral bekend als het lo-fi-vehikel van Matthew Mondanile, die vorig jaar doorbrak met zijn andere band: Real Estate. Net als Real Estate’s Days is The Flower Lane, de vijfde plaat van Ducktails, schatplichtig aan befaamde gitaarbands als The Feelies, Luna, The Chills en Yo La Tengo. De lichtvoetige maar genadeloze drive van International Date Line is hier een mooi voorbeeld van. Planet Phrom (een cover van voormalig Clean/Chills-lid Peter Gutteridge) is zo mogelijk nog treffender in dat kader.

Echter, over het geheel genomen is The Flower Lane veel meer een zwoele, mooi geproduceerde popplaat dan een hypnotiserende indierockplaat. Ducktails gaat nergens heel diep maar wat luistert deze plaat lekker weg… Opener Ivy Covered House is het soort zomeravond-indiepop waar je nooit genoeg van kunt hebben: kronkelende gitaarlijnen in een warme en melodieuze golfstroom. Met het verzorgde Under Cover stap je in een bad dat net zo aangenaam is als het beste werk van Prefab Sprout. Het hierop volgende Timothy Shy is vergelijkbaar maar hier mogen piano, strijkers en gitaar wat gewicht in de schaal leggen.

Mondanile en consorten deinzen niet terug voor een staaltje onweerstaanbare funk lounge, getuige het pakkende Assistant Director. Sprankelend, warm en vooral slick. Ook Sedan Magic is prettig geglazuurde pop met synths, intieme zang en een ruimtelijk geluid dat vooral de jaren tachtig in herinnering brengt. Gastvocalen zijn hier van Madeline Follin (Cults).  Letter Of Intent klinkt even onschuldig als sexy en wordt overtuigend gezongen door Jessa Farkas and Ian Drennan (Big Troubles). Een hoogtepunt, voordat de electro folk van Academy Avenue het licht mag uitdoen na veertig minuten muzikaal snoepgoed.