Op 30 september mogen we Neon, het nieuwe Nits-album, begroeten. De plaat werd traditiegetrouw opgenomen in de eigen studio van de band, de plek waar al decennialang zoveel moois tot stand komt.

Neon vormt het derde deel in een trilogie die met angst (2017) en Knot (2019) de eerste twee bouwstenen kende. Net als Knot is ook Neon een plaat die de band samenstelde vanuit improvisatiesessies. Instant composing, zoals de heren er zelf eerder aan refereerden.

Familieverhalen, herinneringen aan mensen, aan huizen en aan waardevolle objecten; het zijn belangrijke elementen binnen de laatste albums van de Nits. Dit nemen Henk Hofstede, Robert Jan Stips en Rob Kloet ook weer mee naar Neon: over oud worden en sterven in het huis dat je zelf hebt gebouwd… naar buiten kijken en jezelf zien in de weerspiegeling van de ramen… je gezicht tussen het groen van de bomen… de carrousel met dia’s. Het uitzicht uit een hotel in New York, over de East River… de transistorradio op de tafel in het huis van klei in New Mexico, de kleuren en de warmte… de sneeuw tussen de wolkenkrabbers. De mist in de straten van Manchester… de schilder die ’s nachts werkt in een kamer met klokken die allemaal een andere tijd tikken. Een jongen die een glazen knikker inslikt… de wenkbrauwen van Stan Laurel… het groene oog van de radio.

Het moge duidelijk zijn: de Nits staan nog steeds voor ongebreidelde creativiteit. De laatste albums lieten bovendien horen dat de band muzikaal wellicht meer dan ooit het avontuur zoekt door informatie weg te laten, associatief te werken en lossere structuren te hanteren, om hier en daar dan toch vertrouwd verfijnd, puntig voor de dag te komen. In combinatie met de eerdergenoemde thema’s levert dit weer nieuwe, frisse, wonderschone en soms ontregelende luisterervaringen op. De recente singles lieten daar geen misverstand over bestaan. Laat die ongetwijfeld fraaie plaat (en tournee) dus maar komen.

Ondertussen is Robert Jan Stips nog wel een aantal keer te zien in den lande, met zijn fijne Supersister Projekt, dat hij dit jaar brengt met Rinus Gerritsen op bas en Léon Klaasse op drums.