Nederpoplegende Supersister is de laatste tijd weer flink in beeld. In 2018 was er de verzamelbox Memories Are New, die de hele studio-carrière van de band bijeenbracht. En nu is er dan Supersister Projekt 2019, een project van Robert Jan Stips dat zowel een album als een tweetal liveshows behelst.

Stips schreef voor dit project nieuwe stukken in de stijl van Supersister maar zei direct al: ‘Niemand speelt dwarsfluit zoals Sacha van Geest en niemand kan bassen als Ron van Eck dat deed…’. Daarom koos Stips voor een totaal andere, niet vergelijkbare bezetting met twee strijkers en twee trombones, toegevoegd aan de basis van bas, drums en toetsen. Inderdaad, net als bij de ‘oude’ Supersister géén gitaar.

Wie eerder dit jaar de prachtige documentaire De tovenaar van de Nederpop van Marcel Goedhart heeft gezien, weet al een beetje hoe Supersister anno 2019 klinkt en oogt. De kern van de band wordt gevormd door Stips (toetsen/zang), Leon Klaasse (drums) en Bart Wijtman (bas) maar het aantal gastmuzikanten bij het project is indrukwekkend. Een blik op die lijst leert dat daar niet alleen Supersister drummer Marco Vrolijk staat vermeld maar tevens muzikale (ex-) partners als Freek de Jonge, Cesar Zuiderwijk, Rinus Gerritsen, Peter Calicher, Henk Hofstede en Rob Kloet. En dat is nog maar de helft.

Wat het album betreft kunnen we kort zijn: missie geslaagd. De muziek is regelmatig onmiskenbaar Supersister maar klinkt fris en licht, terwijl er toch regelmatig behoorlijk wordt huisgehouden. Het muzikale niveau is hoog maar er blijft ruimte voor warmte en pop appeal. Knap hoe de band het voor elkaar krijgt de jaren zeventig (en zestig) in herinnering te brengen maar ook direct, dichtbij en eigentijds te klinken.

Openingsnummer Memories Are New IV laat al direct een nieuw, helder en licht geluid horen alvorens prettig excentriek – multi-vocaal, met strijkers en de Fender Rhodes – door te schakelen. Noise en gekte nemen hierna over. De bruisende jazzrock van I Am You Are Me / Transmitter klinkt vertrouwd qua stijl en tekst maar ook hier weer een fijne nieuwe bries; puntig en fris. En met de nodige pittige maatsoorten. Max Eco, met zijn drukke drums, heeft niet alleen cinematografische maar ook klassieke en minimalistische kwaliteiten. Next Door Movie kun je zelfs als filmmuziek bestempelen, maar dan wel met een Zappa-inslag.

Natuurlijk is er ook ruimte voor de piano. Samen met heerlijke strijkers en trombones creëren Stips c.s. een even ontroerende, warme als dynamische track: For You And Nobody Else. Warmte huist ook in Yellow Days, al is het hier meer een dikke seventies groove, gedecoreerd met strijkers, blazers, toetsen en fuzz. Ook Hope To See You There Again is laidback; spacey sferen en het geluid van een verre fretloze bas zijn hier de steekwoorden.

Op het speelse, sterk vocaal ingestelde Cuckoo komen er wat Nits-invloeden om de hoek. De extra zang van Henk Hofstede valt hier mooi binnen. De spoken word-bijdrage van Freek de Jonge is direct en ongekunsteld. Met de lome, ijle klanken van Hope To See You Again sluit het doek vervolgens.

Het lijkt erop dat Robert Jan Stips, naast alle activiteiten met de Nits en solo, ook nog ‘even’ een definitief Supersister statement voor de 21^ste eeuw wilde neerleggen. En hij is daar helemaal in geslaagd met dit mooie, avontuurlijke, energieke en geestverruimende album.

Supersister Projekt 2019 speelt op 8 april in Het Paard in Den Haag en op 9 april in Paradiso in Amsterdam.