Metal Gods overheersen hitte in Tilburgse 013
Op een zeer warme maandagavond staan de Engelse grootmeesters annex New Wave of Heavy Metal (NWOBHM) legende Judas Priest in de Tilburgse poptempel geprogrammeerd en is het niet verwonderlijk dat de show al enkele dagen voor aanvang is uitverkocht. Judas Priest behoeft natuurlijk geen introductie, de band bestaat immers al bijna 50 jaar en er groeiden drie generaties op met nummers als Breaking The Law, Hell Bent For Leather, Living After Midnight en Painkiller, stuk voor stuk klassiekers van de pioniers van heavy metal. In 2015 stond de band ook in 013 en meldde destijds dat het ‘voorlopig de laatste show’ in ons land was en dat de band zou gaan stoppen. Niets is minder waar. Enkele maanden geleden verscheen er zelfs een nieuw album, getiteld Firepower dat van zowel fans als de media op lovende kritieken kon rekenen.
Klokslag kwart over acht klikt het intro War Pigs door de speakers (er is vandaag geen voorprogramma) waarop de band van start gaat met het titelnummer van het meest recente album Firepower. De sfeer zit er meteen goed in bij de 3.000 fans in een overvolle, snikhete zaal. De set die we vervolgens voorgeschoteld krijgen bestaat voornamelijk uit ouder materiaal, zo worden de albums tussen 1991 en 2017 gemaakt volledig overgeslagen. Zo zijn het nummers als Grinder, Sinner en The Ripper die elkaar al vroeg opvolgen aan het begin van de set. Van het nieuwe album krijgen we vervolgens Lightning Strike te horen. Wat verder vooral opvalt is het stemgeluid van zanger Rob Halford. Hij is vandaag goed bij stem al worden de hoge noten live niet meer gehaald, maar dat mag de pret niet drukken.
Ook de rest van de band staat natuurlijk zijn mannetje, nieuwkomer Andy Sneap, die de taken wegens ziekte getroffen gitarist Glenn Tipton waarneemt, vervult zijn rol perfect en levert de ene na de andere messcherpe solo af. Gitarist Richie Faulkner, die sinds 2011 gitarist Kenneth Downing vervangt lijkt zijn draai inmiddels helemaal gevonden te hebben en poseert er lustig op los, dit tot groot genoegen van het enthousiaste publiek, maar ook van de fotografen die er lustig op los schieten. Ook de ritmesectie, die bestaat uit oudgediende Ian Hill op basgitaar en drummer Scott Travis doet niet onder voor de rest van de band. Het spel is strak en de band is goed op elkaar ingespeeld.
Natuurlijk zijn het de publieksfavorieten zoals Turbo Lover, Saints in Hell, Freewheel Burning en You’ve Got Another Thing Comin waarbij het publiek uit volle borst meezingt en als zanger Rob Halford tijdens Hell Bent For Leather met een motor het podium komt oprijden kan het optreden niet meer stuk. Vervolgens zit na de klassieker Painkiller het reguliere deel van de set erop en vraagt een groot deel van het publiek zich af of gitarist Glenn Tipton nog enkele songs mee komt spelen zoals hij eerder deed tijdens optredens als Graspop en de Lokerse feesten.
We hoeven echter niet lang te wachten op het antwoord, want tijdens het volgende Metal Gods staat de door Parkinson getroffen gitarist tot groot enthousiasme op het podium om maar liefst vijf nummers mee te spelen. Zo gaat de show verder met Breaking The Law, gevolgd door de live primeur van het eveneens nieuwe No Surrender. De koek is echter nog niet op en zo krijgen we nog de klassiekers Victim Of Changes en Living After Midnight te horen, dit tot groot genoegen van het uitzinnige publiek waarbij de zaal inmiddels het kookpunt heeft bereikt. Aan het einde van de show krijgen we dan nog de tekst “Priest will Return” te zien op de grote beeldschermen achter het podium waaruit blijkt dat de band voorlopig nog wel even doorgaat en de fans niet hoeven te vrezen dat de band gaat stoppen.
Tekst: Talitha Martijn