De zondag van Le Guess Who? begon met een speciaal project georganiseerd door het festival in nauwe samenwerking met het New Yorkse platenlabel Luaka Bop. Het label dat niet alleen twee jaar geleden het monumentale Promises uitbracht waarop de legendarische jazzheld Pharoah Sanders zijn saxspel vereeuwigd zag worden met een tijdloze compositie van Sam Shepherd/Floating Points, maar ook van het uitbrengen van het legendarische Sanders album Pharoah in een dikke ultieme boxset.

De nagedachtenis van de in 2022 overleden Sanders is bij het label dus in goede handen. Ze besloten voor de herrelease van Pharoah een band bij elkaar te zoeken die de composities van dat album, en dan vooral het prijsstuk Harvest Time, een nieuwe lading zouden kunnen geven. Gitarist van dat album was Tisziji Muñoz leek van de aardbodem verdwenen nadat het album uitkwam, maar werd terug gevonden en zelfs bereid gevonden onderdeel uit te maken van die band.

Met een zeer uitgebreide band met daarin naast Muñoz, Joshua Abrams (bas, sintar en harmonium en tevens de bandleider), Hamid Drake (percussie), Domenico Lancelotti (percussie en drums), Ricardo das Dias (electronics en bas) en Irreversible  Entanglements: Camae Ayewa (ook bekend als Moor Mother, spoken word), Tcheser Holmes (drums), Aquiles Navarro (trompet), Keir Neuringer (sax) en Luke Stewart (bas) staat er dus deze zondagmiddag in de grote zaal van TivoliVredenburg een machtig gezelschap op het podium.

Het is een volle bedoeling op het podium met al deze muzikanten, maar het oogt gelijk ook indrukwekkend met de klasse die deze muzikanten in zich hebben. De sound is ook behoorlijk vol, maar het pakt gelijk vanaf het begin optimaal. Heerlijk om deze vrije spiritual jazz zo aan het einde van de middag in volle lagen over je heen te laten komen.

De band speelt zich met stevige, dan weer dwarse, dan weer melodische en langgerekte solo’s naar een fijne climax waarna de grove opgezet vanuit de bas gevolgd door percussie het swingende vervolg inluidt. Wederom lange solo’s die de sfeer prikkelen en de grote zaal vervoeren. Met Moor Mother als sociale en politieke ‘spreker’ als inspirerend baken tussen de muzikanten. Het geluid is (zoals we hier gewend zijn) erg goed en de sfeer die de muzikanten overdragen slaat uitstekend aan.

Na een ruim 40 minuten durend Harvest Time pakt de grote band daarna het al even legendarische Love Will Find a Way van hetzelfde album op. Wederom in die coole spiritual sferen en met een wat nadrukkelijker aanwezige Moor Mother als animator. De band klinkt weer heerlijk, een lichte vorm van rommelig vermengd met groots muzikantenschap, en duwt lekker door waardoor ook Moor Mother de kans pakt het publiek mee te nemen in het zingen van de tekst Love Will Find a Way en daardoor net even te lang doorgaat.

Al bij al een zeer geslaagde en muzikaal zeer interessante start van het zondagmiddag programma. Tevens iets wat je alleen op Le Guess Who? ziet in een volgepakte grote zaal met fijn geïnteresseerd en open minded publiek.

(Helaas waren er van dit project geen goede foto’s verkrijgbaar)