Daverende start North Sea Jazz met Potter, Mehldau, Patitucci en Blake

Als de 47ste editie van North Sea Jazz Festival start hebben de duizenden bezoekers de keuze uit een programma met meer dan duizend artiesten, met 150 optredens op 16 verschillende podia in Ahoy te Rotterdam. Dat betekent flink puzzelen en vooral keuzes maken in wat je graag wilt zien. Tegelijk moet je dan ook heel veel laten. Het dilemma van de festivalbezoeker van festivals waar op vele podia veel moois tegelijk wordt geprogrammeerd. Zo ook op de regenachtige en frisse vrijdag 12 juli. Gelukkig is de regen voorbij en is het in Ahoy binnen aangenaam warm. Onze keuze bij de start valt natuurlijk op het viertal Potter, Mehldau, Pattitucci en Blake, die verrassend gelijk aan het begin om 16:00 uur in de Hudson staat geprogrammeerd. Een opvallende keuze, zo’n topband helemaal vooraan in het schema. dat zou normaliter de klapper van het avondprogramma zijn.

De Hudson, die vorig jaar nog eens flink vergroot is ten opzicht van de jaren daarvoor, zit voor vieren al helemaal vol als Potter met zijn nieuwe kwartet het podium op komt. En dan hebben we het uiteraard over Chris Potter (sax), Brad Mehldau (piano), John Patitucci (bas) en Jonathan Blake (drums). Eerder dit jaar bracht Potter met Mehldau, Patitucci en drummer Brain Blade, die in de tourband dus vervangen wordt door Blake, het zeer succesvolle album Eagles’s Point uit en dat werk brengen ze nu live in Rotterdam en dat belooft wat! Potter opent met het prachtige Dream of Hope, dat ook op het album het openingsnummer is. Wat een geweldige compositie, met mooi in balans en synergie een stevig ritme en syncopische accenten van een op zich ingetogen thema. Potter en Mehldau wisselen elkaar af, waarbij ze beiden hun eigen interpretaties neerzetten in een harmonisch geheel. Op sommige momenten heel energiek, op andere momenten in een bescheiden rust.

Nog iets dynamischer is het tweede nummer Cloud Message, dat start met knap polyritmisch werk van Blake, waarbij Patitucci snel inzet met een mooie bassolo. We worden meegenomen op een heerlijke swingende tred, waarbij Potter zijn meesterlijke kunnen toont in expressief solowerk, waarin je gelaagde emoties voelt. En het zijn stuk voor stuk meesters. Dat laat ook Mehldau weer horen met zijn geweldig uitwerking van het thema van deze compositie met uitgelezen combinaties van complexe en mooie akkoorden in mooie melodielijnen. Ook in de daar op volgende nummers horen, maar vooral ook voelen, we de magnifieke muziek, want die komt echt binnen. Potter en zijn metgezellen geven het al geweldig ontvangen album cachet met dit geslaagde optreden en zorgen daarmee voor een daverende start van het festival.

Na dit prachtopteden lopen we snel naar de grote Amazone zaal, de voor dit festival omgedoopte RTM stage, die bij de recente verbouwing van het grote complex is toegevoegd aan het al grote complex. Daar staat het Metropole Orkest onder leiding van de veelbelovende Tijn Wybenga. We kennen hem van een prachtig optreden tijdens de 2022 editie van November Music in Den Bosch. Wybenga heeft de compositieopdracht vorm gegeven die jaarlijks door North Sea Jazz wordt georganiseerd. Wybenga (1993) studeerde af aan het conservatorium van Amsterdam en was eerder Artist in Residence in het Bimhuis en ontving in 2018 de Rogier van Otterloo prijs voor de beste jonge componist, dirigent en arrangeur. Voor het festival heeft hij vier composities geschreven in samenwerking met en voor zangeres Lizz Wright en trompettist Ambrose Akinmusire, waarmee hij zijn werk gelijk kan tonen met twee zeer getalenteerde artiesten. Daarnaast worden enkele andere stukken uitgevoerd die Wybenga eerder dit jaar schreef voor het Metropole Orkest.

Lizz Wright, die we eerder nog zagen met een prachtig concert met haar eigen band in TvoliVredenburg en het Metropole, staan garant voor een krachtige combinatie en een unieke uitdaging voor Wybenga die hij meer dan waar maakt. In de ambiance van de grote en ook volle Amazon staat het werk van Wybenga als een huis. Complex uitgewerkte thema’s in volle arrangementen met symfonische passie brengen het publiek in een filmische sferen. De meeslepende vioolpartijen van het orkest met het warme en geweldige stemgeluid van Wright zorgen voor een mooie mix van timbre en stemmingsvolle klankkleuren, die behoorlijke indruk maken. Ook de gepassioneerde uitwerking door Akinmusire, van Wybenga’s composities, is schitterend. Met deze mooi uitgebalanceerde composities zet Wybenga hier zijn visitekaart neer voor een veelbelovend vervolg van zijn toch al indrukwekkende jonge carrière.

De keuzestress brengt ons, nog voordat het mooie werk van Wybenga is beëindigd in de knusse kleine bovenzaal Yenisei. Het blijft dubbel aanvoelen zoveel moois en zoveel tegelijk. Maar de Yenisi trekt ons vanwege het trio Niescier Reid Remigi. Deze musici zijn misschien in Nederland wat minder bekend, maar des te meer in ons buurland Duitsland, waar we zowel Angelika Niescier (sax) als Tomeka Reid (cello) verschillende keren op Moers Festival mochten zien. Moers is zo totaal anders dan North Sea Jazz, en dat betekent dat als we Niescier en Reid, samen met drumster Francesca Remigi, in het blokkenschema in Rotterdam zien we positief verrast zijn. Moers staat voor tegendraads, ongebaande paden, vrije expressie en wars van commercie.

Niescier, van Poolse komaf maar al jaren woonachting in Duitsland, is een bevlogen saxofoniste met enorm temperament en dat maak de combinatie met de uit de Verenigde Staten afkomstige celliste, uit de avant garde scene, Reid explosief. Ze brengen complexe rauwe expressiviteit met abstracte thema’s. Het werk klinkt als vrije improvisatie, vooruitstrevend, maar is toch uitgeschreven met de bladmuziek waar ze van lezen. Er zit een enorme spanning in de composities die je zou kunnen beschouwen als vastgelegde en reproduceerbare vrije improvisatie. Onheilspellende en energieke klanken die Niescier produceert, mengen zich met het imponerende spel van Reid op cello, waar zij met knappe techniek veel meer uithaalt dan wat je normaal verwacht met dit instrument. Het is akoestische muziek dat het drietal maakt, maar de allure heeft iets van elektronische muziek, explosief en vernieuwend. Mooi dat we ook wat meer van het experimentele mogen ervaren op het doorgaans mainstream geprogrammeerde North Sea Jazz. De kop van het driedaagse festival is er op een geslaagde wijze af.

Zie ook onze verslagen van zaterdag en zondag North Sea Jazz 2024.