De terugkeer van Beth Gibbons aan het albumfront dit voorjaar mag een indrukwekkende genoemd worden. Het album Lives Outgrown kreeg de afgelopen tien jaar beetje bij beetje steeds meer vorm, maar dat gebeurde buiten het oog en oor van het publiek. Uiteindelijk maakte Gibbons, vooral met de hulp van producer James Ford (Arctic Monkeys, Depeche Mode) en drummer Lee Harris, voorheen van Talk Talk het album af. Lives Outgrown bleek een indringende, intense maar vooral ook wonderschone plaat. Een herkenbare Gibbons plaat, maar toch ook een plaat met een eigen, ander geluid. Kortom: een plaat die velen zich hadden gewenst.

Hoe passend dat Gibbons en band, in het kader van hun compacte Europese tour, in de Grote Zaal van TivoliVredenburg aantreden; groot en stijlvol en met een goed geluid gegarandeerd. Het instrumentarium op het podium laat zien dat er vanavond flink uitgepakt gaat worden. Voordat het zover is, speelt support act Bill Ryder-Jones samen met celliste Ev een grotendeels akoestische set. Ryder-Jones heeft solo en met The Coral al heel veel moois uitgebracht en is dus een voorprogramma van formaat. Opvallend genoeg zit er nog wat spanning op dit gelegenheidsduo maar gaandeweg weet Ryder-Jones zich daarvan los te maken. De songs, waaronder werk van albums als Iechyd Da en Yawn, en zijn kenmerkende zang – dicht op de huid – overtuigen.

Beth Gibbons maakt bij opkomst, even na negen uur, in een magisch licht, direct veel los bij het publiek. Een kleine, kenmerkende gestalte op een groot podium. Een podium dat door een zevenkoppige band alvast oogstrelend wordt gevuld. Het instrumentarium is veelbelovend: gitaren, violen, klarinetten, keyboard, ondes, fluiten, vibrafoon, harmonium, saxofoon en heel veel percussie, die vanavond vooral door Howard Jacobs wordt gebracht. Binnen deze prachtband neemt Tom Herbert, die in 2023 nog een bijzonder optreden in Alkmaar verzorgde in het kader van Art=Music=Art, bas, gitaar en achtergrondzang voor zijn rekening.

Vanavond trekt het album Lives Outgrown integraal voorbij. Vanaf de opening Tell Me Who You Are Today is het raak. De strijkers, de basklarinet, de sfeerrijke percussie en vooral de zuivere, aangrijpende zang van Gibbons zetten de toon; vanaf het podium komt de ene na de andere onontkoombare song op de zaal af, gehuld in sfeervol licht. Het optreden voelt bij de eerste songs als een stemmige rite, een mooie seance, waarbij Gibbons, weinig bewegend, de zaal in haar greep houdt. Burden of Life is al even mooi, de single Floating on a Moment, met die evocatieve achtergrondzang mogelijk nog fraaier.

Rewind is bij vlagen donderend en tegendraads, hier gaat Gibbons wat meer op in het indrukwekkende geheel. Oosters aandoende zwier, heldere percussie, bezwerende achtergrondzang en een emotionerende, soms schrille Gibbons maken ook vanavond van For Sale een song met veel impact.

Gibbons grijpt een aantal keer terug op haar verleden. De singles die ze met Rustin Man uitbracht in 2002 blijken vanavond eens te meer klassiekers binnen haar oeuvre: Mysteries maakt een daverend applaus los. Hierna richt Gibbons zich, duidelijk blij verrast, dan ook voor het eerst sprekend tot het publiek. De andere track van het Rustin Man album, Tom the Model, gekleurd door sax en toetsen, blijkt later in de set een ander piekmoment in een concert dat eigenlijk alleen maar uit hoogtepunten bestaat. Beyond the Sun is een tribale climax, het afsluitende Whispering Love, fluit en akoestische gitaar, brengt rust en nieuwe perspectieven.

De band speelt een goed uur maar komt terug. En hoe. Roads, van Portishead, was altijd al een wonderschoon nummer met een enorme intensiteit. Vanavond weet Gibbons nog eens alles uit deze song te halen. Slechts begeleid door toetsen en de krachtige, basale tonen van Tom Herbert gaat Gibbons door merg en been. Hierna pakt de band nog een keer stevig uit met de percussieve kracht van de single Reaching Out: toms en cymbalen houden huis en doen uitgeleide. Het publiek trakteert vervolgens op een dusdanig applaus dat de band zowaar in verlegenheid lijkt te zijn gebracht.

Zo doen Beth Gibbons en band met deze muzikaal bijzonder rijke uitvoering volledig recht aan een album dat de lat al erg hoog legde. De songs komen vanavond zó fraai tot een nieuw leven dat je stiekem hoopt in de toekomst een livealbum te mogen verwelkomen. Zowel de plaat Lives Outgrown als dit optreden mogen zich nu al scharen onder de muzikale hoogtepunten van het jaar.

Bandfoto: Emiel Efdée