Met Who’s Next gaan wij van WiM op zoek naar het onbekende talent in Nederland. Te beginnen met de zeer getalenteerde Fridolijn (Finn Silver). Aan haar de vraag wie zij als talent aanraadt. Uiteraard gaat u eerst deze geweldige zangeres beter leren kennen.

Wanneer ben je begonnen met muziek maken?

Wanneer ik ben begonnen met muziek maken? Dat was er altijd al. Er stond altijd een piano thuis. Ik leerde lopen, praten en piano spelen. Op mijn zesde mocht ik eindelijk op les. Op een gegeven moment is zingen daarbij gekomen en op mijn 12e of 13e ben ik begonnen met liedjes schrijven. Ik heb bijna geen zanglessen gehad, maar kon me geen leven zonder zingen voorstellen.

En wanneer besloot je om hiervan je carrière te maken?

Ik wist het altijd eigenlijk al. Alleen dan word je ouder, gaat iedereen studeren en moet je ook wel. Ik dacht dat je eerst heel beroemd moest zijn om als zangeres te kunnen leven, dus toen ben ik psychologie gaan studeren. Dat voelde alleen niet goed. Daarnaast ben ik altijd bezig geweest met muziek. En toen kreeg ik op een bepaald moment een platencontract aangeboden. Het zag er veelbelovend uit, alleen op het laatste moment ging er iets mis met de release. Op een avond werd ik gevraagd om te zingen bij een bedrijfsfeestje in het restaurant waar ik in de bediening werkte. En toen had ik door dat ik ook gewoon geld kon verdienen met zingen. Dat optreden heeft mijn ogen geopend.

Je geeft zangles en zingt met veel projecten. Denk je ooit aan stoppen?

Projecten komen en gaan. Zangles zal misschien ook niet altijd lukken, omdat ik moet toeren of een album moet opnemen, maar stoppen met zingen dat zit er echt nooit in.

Over toeren gesproken. Je bent nu erg groot in Japan. Hoe voelt dat en hoe is het eigenlijk gekomen?

Wij zijn vorig jaar in Japan geweest, een hele vreemde ervaring. iTunes Japan wilde onze single Roadtrip gebruiken als single van de week. Dan zou hij gratis te downloaden zijn. Uiteraard hebben wij hier ja op gezegd. Dat heeft gezorgd voor 60.000 downloads in een week tijd. Ons album stond op nummer twee in Itunes Jazz en wij werden opeens door de grote radio stations gedraaid. Toen hebben we een Japanse versie van het album gemaakt en in januari 2012 werden we uitgenodigd voor een toer. Er stonden opeens allemaal mensen in de hotellobby te wachten en te vragen om handtekekingen. En dan kom je terug in Nederland, waar de buurman zeurt dat je het gangpad niet hebt geveegd. Heel bizar.

En hoe voelt het om af en toe back-up vocals te doen, na al dat toeren?

Kijk, voor mij is muziek muziek. Voor mij gaat het erom dat ik muziek kan maken die ik voel en waarachter ik sta. Coco (Qeaux Qeaux Joans) is een goede vriendin van mij en vroeg mij of ik wilde helpen met de vocals. We gingen van kleine kroegjes en podia opeens naar 100.000 man met Bevrijdingspop toen haar plaat doorbrak. En we zo zijn we met elkaar meegegroeid. Wij begrijpen elkaar erg goed en ookal maken wij verschillende muziek, onze wegen gaan paralel. Zo lang ik maar muziek kan maken waar ik achter sta, maakt het mij niet uit waar ik zing.

Wat is jouw doel voor later?

Mijn doel voor later is om heel veel platen te maken die zo dicht mogelijk bij mij liggen als maar kan. Ze zullen niet altijd commerciel zijn. Dat ik kan werken met muzikanten die mij inspireren en mooi kan optreden. De hoeveelheid publiek maakt mij niet uit.

Met welke muzikant zou je dan graag samen willen werken?

Ja, jeetje. Daar moet ik even over nadenken, het zijn er zo veel. De eerste die in mij opkomt is een muzikant waarmee ik al veel heb samengewerkt. Hij heeft op het album meegespeeld en is mee geweest naar Japan met ons. Richard Spaven. Hij is als persoon en muzikant een inspiratie voor mij. Hoe hij als muzikant en producer bezig is. Het zou voor mij heel natuurlijk voelen om met hem samen te werken. En qua muzikanten kan het zo veel kanten op.

Je hebt sinds kort de VocalSessions in de North Sea Jazz Club, elke tweede woensdag van de maand. Wat is jouw gedachte daarachter geweest en hoe is het ontstaan?

Ik werd vorig jaar, op mijn verjaardag, gevraagd of ik bij een summersession een avond wilde begeleiden. Ik had twee setjes voorbereid, een hoop muzikanten en vrienden uitgenodigd en een dj geregeld voor de zekerheid. Vervolgens kwam de ene na de andere muzikant binnen en heeft de dj geen plaatje aageraakt. Het was zo een succes dat de North Sea Jazz Club mij vroeg om het elke maand te doen. En het is elke keer een feest. Ik open elke keer een set van 45 minuten. Er komen veel vocalisten, maar ook steeds meer muzikanten die lekker spelen. Ik wil het niveau hoog houden en dat is alleen een kwestie van de goede mensen uitnodigen. Ik wil die sessie leuk houden voor nieuwe muzikanten die verrast worden door onbekend talent. Er komt nu ook een steeds groter publiek, van muzikanten en mensen die gewoon van de muziek genieten. Ik ben heel blij dat dat tot nu toe lukt.

En ga je nog veel met andere projecten werken, of neem je wat rust?

Ik ga in de zomer veel schrijven. Ook heb ik een nieuw project wat is ontstaan uit een jamsessie genaamd Black Eyed Susan, waarmee ik een paar kleine shows ga doen.

Tot slot, welke onbekende muzikant in Nederland verdient volgens jou een push, hier op Written in Music?

Als muzikant denk ik toch aan Yori Swart. Een klein meisje met een dijk van een stem. Wat zij allemaal kan op een gitaar is geweldig om te zien. Ze heeft een geluid wat je niet verwacht en een stem die zeker veel aandacht verdient.

Bedankt voor al de verhalen en je tijd.

Elke tweede woensdag van de maand in Fridolijn te bewonderen in de North Sea Jazz Club met haar VocalSessions. Haar album Crossing The Rubicon is een absolute aanrader en haar net uitgebrachte EP Live In Japan is een goed zicht in hun succes.